Dit is geen verslagje

Krijgen we een verslagje, vraagt Agnes
Met alle drukte van vandaag loop ik al 24 uur op dat woord te kauwen.
't Lijkt zo een simpele en logische vraag maar het antwoord zo onmogelijk.
Verslagje, waarvan dan? Wat er gebeurde, wie er was? Ik heb geen verslagje, en wil dat ook niet hebben ook, merk ik.
Rare ontdekking.

Je mag horen hoe ik er hartgrondig de pest in heb dat ik niet kan tekenen, omdat ik prachtige beelden heb gezien, maar het niet in mijn hersens haalde die te fotograferen zelfs al had ik het toestel in mijn hand, maar zo blij ben dat ik ze heb gezien.
Ik wil je vertellen over hoe goed die kleur blauw in die koepel van die kapel was bij dat kruisbeeld wat er hangt.
Je mag weten hoe trots ik op "mijn nonnen" was!
Maar weet jij dan iets, als je hoort dat ik weg ben gegaan en rillend buiten stond omdat ik koos voor nee, dit doe ik niet?



Wat versta jij als er 4 vrouwen stonden met een kaars?
En een Zuster, Ellen met de mooie ogen, aan het altaar stond en de inleiding die de inleiding was naar de uitleiding om de inleiding inleidde?
5 vrouwen die porompompompom wilden zingen ?
Een pastor, een medewerktster, koorleden en nog een medewerkster.

Hoe breng je verslag uit van een demonstratie van vrouwenmoed, in Godsnaam?
Rokken
in een handgeschept kasteel met knoflook en uienschillen

Maar wat versta jij als ik zeg dat het antwoord gewoon in de Himalaya lag
omdat Maritska een hele grote teil met warme papiermaché had
en mij leerde dat ik van boeken mocht houden juist als ik bang was?
Wist ik veel dat een mandoline voor mij gewoon te veel gepiel was...

Is het een verslag als je hoort: het was typisch de Voorzienigheid?
Ja, dus!
Hartgrondig: Ja, dat is een verslag.
En héél hartgrondig ja. Het was typisch de Voorzienigheid!
Blij dat ik er ben geweest!