17 aug 2008

Had of heb jij ook te maken met dyslexie?

Heb jij óók te maken (gehad) met dyslexie?
Misschien met het tekort aan kennis en vooral de vele vooroordelen die hierover bestaan?

Vooroordelen die zoveel te maken hebben met domweg gebrek aan kennis, goed onderzoek, vooroordelen bij (slechte) diagnose en onderzoek, door geld en subsidies?
Dan heb ook jij misschien wel iets aan deze informatie.

Tenslotte: zoals er bv. over autisme afschuwelijk wrede verhalen bestonden over de rol van de ouders (die eeuwige boze moederheks) kan én kon ook onkunde, geld én subsidies rond dyslexie (en andere lastige zaken) tot dergelijke idiotie en grote problemen leiden.
Voor kinderen én ouders.

Héél goed nieuws dus. Misschien ook voor jou?


Ernstige dyslexie vanaf 01-01-2009 in het basispakket (update)

Vanaf 2009 wordt het basispakket zorgverzekeringen uitgebreid met de diagnostiek en behandeling van ernstige dyslexie voor kinderen bij wie de zorg op zeven- of achtjarige leeftijd aanvangt en die op of na 1 januari 2001 geboren zijn.

De huidige groep kinderen met dyslexie krijgt geen vergoeding.
De ministerraad heeft hier op voorstel van minister Klink van Volksgezondheid, Welzijn en Sport mee ingestemd. Deze maatregel kost jaarlijks 27,9 miljoen euro.

Met het opnemen van dyslexiezorg in het basispakket geeft het kabinet uitvoering aan een met algemene stemmen aanvaarde motie van de Tweede Kamerleden Van Miltenburg (VVD) en Van der Veen (PvdA).

In de uitvoering is, op basis van advies van het College voor zorgverzekeringen, gekozen voor vergoeding van de behandeling bij kinderen bij wie de zorg aanvangt op de leeftijd van zeven of acht jaar. Op die leeftijd wordt ernstige dyslexie meestal gesignaleerd.

Overigens valt alleen de diagnostiek en behandeling van kinderen conform de criteria van het Protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling binnen het basispakket.

De Nederlandse Zorgautoriteit volgt de uitvoering van dit proces.
In 2011 zal de regeling worden geëvalueerd.

bron: Persberichten Minsterraad
op Masterplan Dyslexie

3 aug 2008

Over klokken en klepels

Het blijft boeiend die niet-bestaande sociale geschiedenis van Neerlands tehuizen, waarvan wij deel uitmaken en die informatie noodzaak.

Nu heb ik mij, dankzij een lachbui bij de herkenning van een foto, kennelijk ook al laten klonen tot "de kinderen".

citaat: "Ingang van 'De Voorzienigheid' in de Elandsstraat
De plek waar de kleuters van het Jongensweeshuis verpleegd werden.
Het viel de kinderen op dat de zusters altijd met z'n tweeën de straat op gingen en schuin de trap afliepen."

Overigens is ook erg veel van de overige historische informatie op die site vooral erg veel
informatie over klokken.
Klokken en klepels, maar kennelijk zonder te weten hoe die klok geklonken zou kunnen hebben.

Er valt de zusters héél veel te verwijten over hoe zij om zijn gegaan met de historische realiteit van hun verleden.
Ook dat is deel van het tehuis verleden van Nederland.
En zeker, ik verwijt ze dat ook. Ik vind dat, om voor mij zeer goede redenen, zelfs misdadig.
Ik ben partijdig.

Maar wanneer ik dit soort onzin zie, dan ga ik - na ongeloof en lachbui - over mijn nek!

En ben ik blij dat ik die koppies én de woorden ken, van die zusters, die broeders én heel veel van de (vroegere)kinderen én hun (klein)kinderen. Dan ben ik blij met die brommende en onmogelijke broeder Boromeus, met Laetitia, en een heel klein beetje zelfs met Ansfrieda, dankbaar voor de trots van Germana, al vind en vond ik die fout.

Ben ik beretrots op het benul van broeder Dalmatius van Heel en de zijnen, waarmee zij een moeizame weg zochten in realistische problemen en belangen, zorgdragend voor ons gezamelijk verleden.

En heel erg blij met een 92 jarige, tantetje en haar nicht, die op zoek was naar haar vader.

Maar zeker ook met de moeite die ik had en nam al die mensen te verstaan.
Waardoor ik mij mijn verleden niet liet afnemen.

Niet door de zusters, niet door minachting, niet door bromberen boven op een berg archiefstukken, maar ook niet door dit soort sites waarvan je je af kunt vragen wat daarmee wordt aangericht maar vooral wie daar eigenlijk iets mee opschiet.

Vooralsnog lijkt het slechts bij te dragen aan het zwijgen van vroegere zorgontvangers.
En dat vind ik in ieder geval meer dan kwalijk én goedkoop.

Misschien ben ik daarbij dan wel vooral blij met die sigarenrook én die schoot van rector Starrenburg.
Zonder het kennen van die rook en die schoot was ik vast niet zo eigenwijs gebleven, maar, zoals zovelen, inderdaad mijn verleden, mijn erfenis - daarmee mijzelf - kwijt geweest!

Maar uh, onbekende, natuurlijk wél bedankt voor die volgende lachbui van mij over diezelfde foto! Laten we dit dus ook maar opnemen bij de ontdekkingstochten over die sociale geschiedenis van de Zorg: (respectloos ) gebruik van bronnen , zoals vroegere zorg-afhankelijken. Om van archief materiaal maar helemaal te zwijgen.

Onverantwoord, kwalijk en heel goedkoop dus.