30 jul 2009

Janice klokkenspel met mijn lepels



En dan is er Janice.
Zakdoekend strijkend luidt ze mijn klok.
Krakende papieren met letters en stempels waar
het ooit feilloos de plaats van mijn wervels weten tissues overbodig maakten.

Je schrijft prachtig, Karen. Mijn bed is weer van mij.