26 nov 2006

26-11-06 Malle Babbe punt.nl


Brave marin revient de guerre, Tout doux
Tout mal chaussé, tout mal vêtu :
"Brave marin d'où reviens-tu ?Tout doux


Madame, je reviens de guerre, Tout doux
Qu'on apporte ici du vin blanc,
Que le marin boit en passant ! Tout doux

Brave marin se met à boire, Tout doux
Se met à boire et à chanter,
Et la belle hôtesse à pleurer.Tout doux

"Ah ! qu'avez-vous, ma belle hôtesse ? Tout doux
Regrettez-vous votre vin blanc
Que le marin boit en passant ? Tout doux

C'est pas mon vin que je regrette, Tout doux
Mais c'est la mort de mon mari :
Monsieur, vous ressemblez à lui.Tout doux

Ah ! dites-moi, ma belle hôtesse, Tout doux
Vous aviez de lui trois enfants
Et j'en vois quatre à présent Tout doux

J'ai tant reçu de ses nouvelles, Tout doux
Qu'il était mort et enterré,
Que je me suis remariée, tout doux

Brave marin vida son verre, Tout doux
Sans dire un mot , tout en pleurant,
S''en retourne a son bâtiment.Tout doux


Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les étoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidèles

21 nov 2006

21-11-06: Stront gooien, poepluiers en gehuil

21-11:16.34 verkeerder knopje gedrukt. is dus herplaatst log dd. 20-11. Hiermee kennelijk een reactie van Narda die er stond dd 21-11 kwijt?)


Hoiii Narda . We hebben nu je inmiddels je huwelijksdag en je verjaardag gevierd.
En nu dus zelfs je adoptie. Van Harte Gefeliciteerd, meid!


Poepluiers en gehuil; ziet dit geschreeuw en dit gespuw




Van: 5xmammiex5 citaat van de lotgenoten-contact site:

Hoiii Narda

Ik weet wel wat je bedoelt
hoor.


En tuurlijk is het vervelend als mensen
elkaar het licht niet in de ogen gunnen.

En helemaal als ze de site als eigendom gaan

zien..en niet meer willen delen..want dit is
aan de orde.

Maar blijf lekker hier lid
hoor.


Deze site gaat nooit en te nimmer de lucht uit.

Misschien ooit als een echte website

door...daar ben ik nog steeds over aan
het
nadenken..hoe en wat.

Maar laat jullie nooit en te nimmer in de
steek...zijn jullie me veel
te dierbaar voor.

Knuffffffffffff
.....xxxx
(de beheerster)

Ken je dat liedje en spelletje van heeeeeeel lang geleden ook nog, 't zit nu alsmaar in mijn hoofd:
Alles doen wat moedertje doet
Zo doet moedertje.

Dus nu maar braaf doen wat moedertje zegt
, anders mag je niet meer mee spelen.


En wat hier nu ontbreekt, is het MP3tje van Paul van Vliet, KLIK
dus niet!

Apieskijkdag:
".....en dan komen we nu, dames en heren bij de volgende kooi.....wilt u allemaal even aansluiten en bij de groep blijven...."

reacties 23 bewerk geef kudos verstuur kopieer bekeken x 176

De slaaf een rotzorg?

De fout die is gemaakt nu, kennelijk door een aantal vroegere zorg-ontvangers, al dan niet in combinatie met anderen, is dat zij na 30-40 jaar zwijgen nog steeds hun eigen isolement en afhankelijkheid niet hebben gezien.
Het iemand monddood maken blijkt, alweer, een fluitje van een cent.

De vraag is alleen: en wat levert het je dan op.
Een goed gevoel? Desnoods. Fantastisch!
En als dat dan gewoon weer over is en je over gaat tot de orde van de dag?
Wat ben jij er dan mee opgeschoten?
Heb je dan bereikt wat je wilt?

Heb je daarmee enig inzicht gekregen in je eigen persoonlijk verleden waar je in je heden iets mee kunt zodat het constructief bijdraagt aan morgen?

Ok, die grote bek van Inez is dichtgeslagen, haar eigenwijsheid de kop in gedrukt. Weblog dicht. So what?
Wat schiet jij daarmee op?
Wat schiet, behalve Punt.nl in commercieel zeer korte termijn visie, wie dan ook daarmee op?
Je weet dus nu hoe simpel het is vrijheid van meningsvorming en -uiting om zeep te helpen, ook op dat internet. So what?
Wat schiet jij daarmee op wanneer dat haat gevoel weer wegge-ebt is?

Natuurlijk kun je dus nu heel hard gaan kwekken in allerlei afgesloten clubjes en groepjes.
Bij wie dan ook. Met wat voor eilandjes-koningin en haar paladijnen dan ook.
Maar wat schiet jij daar eigenlijk mee op?

Met mijn grote bek maar vooral mijn stugge eigenwijsheid is in ieder geval een hele hoop bereikt. Ik hoop!
En er was meer informatie over bv de Goede Herder beschikbaar on line dan er ooit was.
Er zijn gesprekken. Onderling.
Maar nog veel belangrijker is dat er buiten dat eigen kringetje gesproken kan worden. Door en met mensen op posities waar beleid in een samenleving gemaakt kan worden.
Dat er signalen gegeven kunnen worden, opgepikt zijn en gedacht kan worden:
Verrek: er schijnt een probleem te zijn, waar we nog nooit aan hebben gedacht, valt daar iets aan te doen, en wat doen , hoe, en door wie.

Datgene wat startte met Roos in 2003 is doorgezet over de Goede Herder.
Een niet bestaand probleem in alle openheid opnieuw op tafel gelegd. Een volgend stapje gezet naar probleemoplossingen. Waarvan iedere vroegere zorg-ontvanger altijd zegt dat het nodig is want "ze begrijpen er niks van" en iedereen met ook maar een beetje hersens die 2 tellen na denkt op de vingers van een hand kan uittellen dat dat natuurlijk nodig is.

Wat ben jij nu met klachten over mij en dat weblog over de Goede Herder opgeschoten?
Jouw manier van probleem-oplossingen voor je zelf. Je angst voor de confrontatie?
Heb jij hoop nu, hierdoor?

Geloof je nu echt dat het ook maar iemand in die samenleving van ons daadwerkelijk ook maar ene rooie rot moer interesseert dat jij (of ik) 30-40 jaar met de gevolgen van jouw (of mijn) jeugd zit of hebt gezeten?
Die interesse is er wel te vinden. Met heel hard werken!
Ook op slachtoffer gebied is er maatschappelijk nogal wat concurrentie!

En wat er ook zijn, zoals ze er al die tijd al waren zijn heel veel vooroordelen.
Mensen die afgeschreven werden, en afgeschoven!

En wat heb jij daar aan gedaan dan, anders dan als slachtoffer ermee overleeft?
Of wou je in het kader van dat overleven nog langer ontkennen dat je slachtoffer bent?
We hebben het over de kinderbescherming!! Niemand had daarmee te maken, ook toen niet, omdat je zweetvoeten had, ook al had je die misschien ook. Ik ook, was ook heel vervelend, maar was niet de reden om op te moeten groeien in kinderbeschermingsinternaten.

En dan, zeker de Goede Herder, in dat systeem wat het meest repressief was wa we in RK Nederland hadden.
Maar waarover niemand ook maar iets wist.
Zelfs niet van het bestaan ervan.
Ook jij weet er, zélfs als je er al hebt gezeten, er nauwelijks een meter van.

De een wist niet dat , op hetzelfde postadres maar een paar meter verderop, de ander in een tehuis van dezelfde Congregatie leefde onder een net even ander regime.
Weer een ander is niet in staat haar biografische gegevens zelfstandig op een rijtje te krijgen. Want de weg naar die informatie bestaat nauwelijks om over de bijgaande emoties nog maar helemaal te zwijgen.
Weer een ander door zoveel woede waar al die tijd veel te weinig mee kon niet in staat te zien wat een volslagen nonsens het is om te geloven dat er in die 40 jaar niets zou zijn veranderd in die kinderbescherming. En weer anderen niet in staat openlijk te zeggen hoe ze geleden hebben onder een religie en wat daarmee gebeurde in een kapel en hoe bang ze voor al dat mysterieuse Gods gedoe van volwassenen.
Weer een ander zo afhankelijk is van een dubbel leven- show die dwingt tot in het openbaar de grond in trappen maar in prive-emails vraagt om andere zaken.
.
Help, het doet zo verdomde pijn en daarom ben ik als een klein kind niet in staat te zien dat ook jij gewoon een mens bent, mijn gelijke, die net als ik voelt. Dus maak ik mijzelf zo gek als een deur in een spagaat waar ik niet uit kom en voel me nog schuldig ook; lotgenoten zijn immers niet echt gek!
En weer een ander hangt een kul verhaal op dat zij weliswaar betaalt voor ggz voorzieningen, maar zelf - och hoe stoer - het allemaal zoveel beter weet dat zij dat niet nodig heeft en het zelf wel even allemaal weet en en passant zelfs uiterst deskundig is in help tot zelfhelp voor anderen ook.
Een volgend uiterst rechts kabinet zou er zeer gelukkig mee zijn want kan vervolgens weet ik veel wat allemaal wel niet aan onderwijs, onderzoek en zorg ter plekke afschaffen.

Wie er verantwoordelijk voor noodzakelijke oplossingen op zoveel vragen en behoeften?
Wie is er verantwoordelijk voor dat antwoord aan die geadopteerde vrouw die vroeg om informatie over het tehuis "voor gevallen meisjes" waaar haar moeder uitkwam?

Is een congregatie bestuur dat? 80 jarige nonnen?

Is de overbezette en steeds verder weg bezuinigde ggz dat?

Zijn die wetenschappers dat die slechts naar zorg-dragers en zorg-gevers hebben gekeken en daar hun brood en hun status mee verdienden?

En het meest voor de hand liggende is dan dus vervolgens met veel toeters en bellen tegen Punt.nl te keer gaan, die hier in de vorm van een vrijwilliger, een moderator, die een aantal verantwoordelijkheden mee wil dragen voor een commercieel bedrijf, in stonk.
Die als het hem al ene meter interesseert -waarom zou hij? - in ieder geval niet in staat geacht kan worden het te snappen. Op grond van welke kennis die overal elders ontbreekt, dan ?

Ja natuurlijk heeft Punt.nl haar eigen verantwoordelijkheid, net zoals een moderator die heeft.
Ja natuurlijk heeft Punt.nl de vrijheid van meningsvorming en -uiting ook via internet ondergeschikt gemaakt aan haar commerciele belangen op korte termijn.
En ja, natuurlijk deugt dat van geen meter.

Maar wie is hier eigenlijk verantwoordelijk voor?

Is een provider verantwoordelijk voor het kunnen gebruiken van het internet in de vrijheid die nodig is voor jou en voor mij en voor haar daar ook? Is een vrijwillige moderator dat?

En jij dan?

Wat ben jij er eigenlijk mee opgeschoten dat dat Goede Herder weblog off line is gehaald?

Ik in ieder geval een hele hoop!

Ik ben mijzelf weer eens goed tegen gekomen. Over mijn verleden. De mensen met en bij wie ik op ben moeten groeien.
Zorg dragers, die kinderbescherming en dat systeem dat verantwoordelijk voor mij was.
Zorg gevers, die Kerk en haar vrouwen die die Zorg gaven, en de leken die hierbij hoorden.
Die leken die de Zorg overnamen.
Zorg ontvangers die net als ik daarbinnen gezamelijk op moesten groeien
die elkaar nu zoeken met all mogelijke vragen (en smoesjes!)

En temidden daarvan: mijzelf!

Wetend wat ik ben opgeschoten door het gebruiken van mijn instrumenten, waaronder een paar weblogs!
Ik weet wat het mij opgeleverd heeft en nog dagelijks oplevert. Zelfs, zoals blijkt, wanneer ze offline gehaald worden.
En jij? Jij ook?

Waarom is dat, behalve van Narda, dan nergens gewoon te zien anders dan het niet meer gewoon openlijk beschikbaar zijn van mijn met behulp van en dankzij anderen verzameld gedachten, opmerkingen, voorzetten enthousiasme kennis, hoop en ander materiaal?

Wat demonstreer jij aan jezelf en aan anderen dat je niet gewoon in het openbaar onderdeel van een publieke samenleving met de daar geldende waarden en normen kan zijn ?

Wat draagt dat, behalve voor jouwzelf, dan bij binnen die samenleving?
Of is dat jou inderdaad een rot-zorg?
Uiteindelijk ben je dan jezelf een rot zorg!
Is dat misschien dan de reden waarom je 30-40 jaar je mond hield?

Je eigen isolement! je eigen muren met een mitrailleur om daarbinnen opgesloten verslaafd te kunnen blijven aan Het Geheim van mishandeling en misbruik.

Het antwoord op die vraag die iemand mij ooit gaf waarover ik zo woedend werd:
waarom bleef na afschaffing van de slavernij die slaaf op de plantage?

Oh enne voor klachten over dit weblog en mijn commentaar, kun je je natuurlijk altijd vervoegen bij de bekende adressen.
Reken maar dat je welkom bent.
Maar wat schiet jij daar dan mee op?
Je kunt ook hier je reactie geven.
Wat ik of jij of misschien wel wij beiden en zelfs een ander daar dan weer mee opschieten?
Dat merk ik wel weer.

Stap voor stap voor stap voor ...

14 okt 2006

14-10-06: Orly en dat zwarte bosmannetje

Soms schrikt een mens zich helemaal wezenloos!




Het recht op mogen lezen
is mij aangeboren!

Opus Cit. ondergetekende.





Een kinderkoppie is het meest fanstastische deel van de Schepping wat ik mij voor kan stelllen.
Reken maar dat ik mij heel veel kan voorstellen. En dat goddank altijd heb gedaan ook!


Dank je wel, Maritska. Je bent mij compaan geweest in menige zuster-moord!
Ik heb altijd geweten dat die vele uren kaften de gelukkigste waren in de Voorzienigheid Amsterdam.
Al mocht ik ze van Leonora niet lezen, van jou mocht ik houden van boeken!

Maar ik ontdek net pas hoe groot gelijk Leonora had!
En die daverende lach is de meest soete wraeck.


Mariska is een danseres
Zij komt uit verre landen
Haar lipjes rood
Haar beentjes bloot
Zo danst zij in het rond, oi!





Op het eiland Sicilië regeert koning Serrano. De mensen zijn er gelukkig, totdat op een dag het zwarte bosmannetje verschijnt. Hij woont diep in het bos en hij jaagt de mensen schrik aan door 's avonds in de buurt van hun huizen op deuren te bonzen en hard te schreeuwen: "Wee, wee, wee!" Iedereen is doodsbang voor het rare zwarte mannetje.Dan komt er een prachtige zwaan, getooid met een gouden kroontje, aanvliegen. Het is de koningszwaan uit het dal van de goede geest Imbus en hij brengt de koning een ring met edelstenen, die hij altijd moet dragen.Op een kwade dag steelt het zwarte bosmannetje de kostbare ring van de koning, die nu diep ongelukkig is, omdat de ring het mooiste en kostbaarste was dat hij had. De koning wordt ziek en sterft van verdriet. Hij wordt begraven in een grot en het bosmannetje verstopt de ring achter de doodskist van de koning, zodat niemand hem meer vinden kan. De zoon van de koning, Leander, volgt zijn vader op. Er breken slechte tijden aan op het eens zo vredige en gelukkige Sicilië. Een groep rovers sluit zich aan bij het zwarte bosmannetje en huizen worden geplunderd. Soldaten van de koning proberen hem te vangen, doch het mannetje vecht hevig terug en slaat en stompt om zich heen. Het lukt niemand om het mannetje te vangen. De jaren gaan voorbij, koning Leander sterft, de ring wordt nog altijd niet teruggevonden en het boze bosmannetje blijft maar altijd even sterk, maar ook slecht en vals. Elke week sluipt hij, als het donker is, stil naar het graf van koning Serrano, om te zien of de ring er nog wel ligt. "Niemand zal hem vinden!" fluistert hij dan en sluipt terug naar zijn schuilplaats in het bos.Op een donkere avond ziet het bosmannetje plotseling een prins bij het graf verschijnen. Omdat hij bang is dat de prins naar de ring zal gaan zoeken, steekt hij hem dood. Die avond staat er een kring van schimmen om het graf. Het zijn gestorven prinsen en prinsessen, die opgestaan zijn uit hun graf en zingen: "De ring die de koningszwaan eens gaf, is nu verborgen in dit graf!"Het bosmannetje schrikt, nu zullen spoedig alle mensen weten waar de ring verborgen ligt!Op het eiland woont ook een klein meisje. Rozemarijntje is braaf en goed en het liefste kind van het eiland. Omdat zij zo rein is en zulke klare oogjes heeft, verzoeken de schimmen haar om te helpen het boze bosmannetje te verjagen, hij is immers bang voor goedheid en reinheid. Zo verschijnt Rozemarijntje, samen met de schimmen aan het graf. Zij trekt het bosmannetje uit zijn schuilplaats en kijkt hem in de ogen. Nu is zijn kracht gebroken. Rozemarijntje knijpt hem vervolgens dood, zodat hij nooit meer kwaad kan doen. De mensen juichen, er wordt een groot bosfeest gevierd, de koning krijgt zijn ring terug, Rozemarijntje wordt prinses en het dode bosmannetje wordt begraven op een donker plekje in het bos.



Nog één keer keek Rozemarijntje het
mannetje in de ogen. Toen stak ze haar handje in het schuilplaatsje, heel diep,
want het mannetje zat helemaal achterin! Maar ze kreeg hem te pakken! Haar fijne
vingertjes klemden zich vast om zijn nek, en zo trok Rozemarijntje het duivelse
ventje naar zich toe. Het bosmannetje spartelde geweldig tegen, maar
Rozemarijntje hield ook stevig beet. Ze lachte zachtjes. De mensen stonden
doodstil toe te kijken. Opeens keerde Rozemarijntje zich om en sprong van de rug
van Orli op de grond. En toen zagen de mensen het! "Het bosmannetje, het
bosmannetje!" riepen ze. "Rozemarijntje heeft het bosmannetje!" Maar ze keek
niet om naar de mensen, want ze hoorde de stem van de schimmenprinses:
"Rozemarijntje, hier heen! hier heen!" En met het spartelende kereltje in haar
hand liep ze vlug de grot in. Plotseling begonnen de schimmen weer te zingen:
De ring, die de koningszwaan eens gaf,is nu verborgen in dit graf.
Toen
sprak de prinses: "Rozemarijntje, laat het bosmannetje de plaats aanwijzen, waar
de ring verborgen ligt."

En Rozemarijntje hield toen het kereltje vlak
voor haar gezicht en zei:"Wijs mij de plek, waar de ring ligt." En ze keek hem
vlak in de ogen."Ja, ja!" schreeuwde het bosmannetje. "Ik zal het wijzen! Daar
achter de doodkist van de koning! Maar laat me nu los! Laat me nu los!""Niets
daarvan!" zei het meisje. "Jij bent nu gevangen!" Meteen kroop ze langs de
doodkist van koning Serrano, en ja, daar lag de kostbare ring! Ze kon hem zo meenemen. Vol vreugde liep ze nu naar de ingang van
de grot, waar de mensen vol spanning stonden te wachten. Toen ze in de opening
van de grot verscheen, begonnen al de mensen te juichen en te zingen. Want wat
ze daar zagen, was heerlijk om te zien. Daar stond Rozemarijntje. Ze stond in
het zachte maanlicht. En achter in de grot was het ook zacht licht van de
schimmen.Opeens hield ze het boze bosmannetje in de hoogte, kneep drie keer in
zijn nek, en toen spartelde het vervloekte mannetje niet meer. Er klonk een harde schreeuw,...... toen...... hingen zijn armpjes en zijn beentjes slap en zijn hoofdje op zij.Hij was dood.


Als de grote

klokke luidt
de klokke luidt
Kere weer om
Reuzen Reuzen
Kere weer om
Reuzen-gom


En Vadertje Langbeen?
Die heette Jan!
En had geen doopkaars,
Géén dochter met blinde ogen
die beugeljong heette.

Sorry Bonaventura
't was niet eens leuk geprobeerd

Bewijs geleverd: je bent een inderdaad een héle slechte onderwijskracht geweest!
Hj heette Jan!
En geen Lidwina.
Want ik kwam uit Amsterdam. En da's héél wat anders dan Schiedam.

Kere weer om

Reuzen Reuzen
Kere weer om
Reuzen-gom !

En dan, zomaar ineens en volstrekt onverwacht is het daar: het antwoord, het eindoordeel.

28 sep 2006

28-9-06 De stemmen in je hoofd


Hier is onze fiere Pinksterblom
En ik zou haar zo graag eens wezen
Met haar mooie kransen in het haar
En met haar rink'lende bellen
Recht is recht krom is krom
Gelief
je ook wat te geven

Voor de fiere Pinksterblom
Want de fiere Pinksterblom gaat voor

Boer ik vraag je voor de laatste keer
Heb je nog wat takkenbossen
In het donker stoken wij
het vuur

Dat glimt en dat vlamt en dat knettert
Vuur en vlam rook en smook

Zeg danst misschien vanavond
Jouw mooi Katrientje ook
Als een fiere Pinksterblom in het rond?

28-9-06 Vrije Flierefluiters een wervingsfolder en eikels

maatschappij Goede Herder 28 September 2006 00:16:08


De waanzin die blijkt uit een stukje papier van...hoe groot zal het zijn? zo'n 33 bij 17, gevouwen in drieën.

Die begon met de slappe lach krijgen over het commando: zoeken naar die Wielewaal, aan een commando Vrije Flierefluiters . Zien dat die foto niet echt kon zijn.
Zoals andere foto's blijken te komen uit wervingsmateriaal van dat wat een her-opvoedings kamp was.

Zorrug dat je erbij komt.
Een her-opvoedings instituut voor meiden.

Wie moest er in vredesnaam geheropvoed worden en waarom dan wel?

Meiden die misbruikt werden.
Meiden die in de steek waren gelaten
Meiden die al jaren in tehuizen hadden gezeten.
Meiden waar incest was gepleegd
Meiden die een kind hadden gekregen
Meiden die op de Dam hadden gezeten
Meiden die mishandeld waren
Meiden die verliefd werden op een jongetje, die niet bij "ons soort" hoorden; verkeerde nationaliteit
Meiden wiens ouders de verkeerde kleur hadden
Meiden die een grote bek hadden gegeven aan leiding toen zij voor hun jongere broertjes en zusjes probeerden op te komen, hen beschermden tegen willekeur.
Meiden voor wie ergens anders geen plaats was
Meiden die arm waren

De lepra-kolonie's van de Rooms katholieke zuil.
De lepra kolonie waar meiden her-opgevoed moesten worden. Maar waarover ze moesten zwijgen om door "ons soort" geaccepteerd te worden

Meiden die wel een poesie-album hebben maar waarin onder

als je later een dame bent met
hooggehakte schoentjes

en hoedjes met pompoentjes en een jurkje van zij
denk dan ook
nog eens aan mij


geen naam geschreven mocht worden.
Meiden die geen dame waren, en als ze het jurkje van zij aan hadden bestempeld werden als hoer.

Meiden waar vrouwen aan leerden dat zij hun mond moesten houden
Meiden die leerden dat zij zich moesten schamen
Meiden die met schuld beladen werden
Meiden die leerden bang van elkaar te zijn
Meiden die geen adressen mochten uitwisselen als ze weg gingen
Meiden die van het ene moment op het andere verdwenen
Meiden die geen baas meer mochten zijn over hun eigen lijf
Meiden die leerden elkaar daarna te mijden, omdat die ander vast wel naar de knoppen zou gaan.

Misschien wel een hoedje met pompoentjes zou dragen

Meiden die niets over hun verleden mochten vertellen
Meiden die geleerd werd geen vragen te mogen stellen
Meiden die dankbaar moesten zijn

Meiden die zwegen
Meiden die kinderen kregen
Meiden die dankbaar waren voor de man die zij kregen

Meiden her opgevoed om te liegen tegen zichzelf en elkaar
Meiden die hun mond dicht hielden
Meiden die hun mond dicht moesten houden om bij "ons soort" te mogen horen
Meiden die zich moesten schamen voor "ons soort"
Meiden die vrouwen werden

Vrouwen die zich de pletter werkten voor hun kinderen
Vrouwen die zwegen en stil waren

Vrouwen van wie de vrouwenbeweging niets wilden weten
Vrouwen die stil gehouden worden met pillen slikken
Vrouwen die zwijgen
Her- opgevoedde vrouwen

Vrouwen die hebben geleerd te liegen tegen zichzelf en elkaar
Vrouwen wiens verleden is vernietigd
Vrouwen die verteld wordt hun verleden los te laten De schaamte en de schande van "ons soort"

Vrouwen

Gevallen

Vrouwen zonder gezichten op zoek naar foto's die verboden waren
Vrouwen op zoek naar hun verboden verleden
Vrouwen die foto's verbieden

Meiden die gebruikt werden voor foto's uit een wervings folder over "ons soort"
Vrouwen die foto's gebruiken

Zorrug dat je erbij komt.


Kom mee naar buiten allemaal dan zoeken wij de wielewaal

En morgen? Heb ik de volgende afspraak in een nu al 3-jaar durend gevecht om een klacht te kunnen indien tegen een Vrouwen- Congregatie. Die hoort en hoorde bij een mannenkerk. Mijn stukken voor een canoniek jurist zijn niet klaar.
De bewijs last zijn een handvol eikels die ik neerlegde aan de voet van een beeld waar ik langs moest om een deur binnen te gaan. Maar waar ik niet langs kón.

Tegengehouden door die stemmen in mijn hoofd die voortdurend dreigden:
als jij zo doorgaat, ga je naar de Goede Herder.

Ze hadden gelijk!
Ik bén zo doorgegaan.
Ik ging naar de Goede Herder!

Eikels zijn voor de toekomst van ons leef-milieu:
zonder bomen stikken we.





14 sep 2006

14-9-06 Holy SHIT!!!!!!! | punt.nl: Je eigen weblog,

Verjaard cadeautje voor mijn broertje.

Laatste nieuws Kamer akkoord met verbod op pedagogische tik

DEN HAAG (ANP)

Een tik op de vingers die voorkomt dat een snoeppot geplunderd wordt, mag straks nog.
Maar achteraf opzettelijk een kind fysiek of geestelijk pijn
doen uit opvoedkundig oogpunt niet meer.

Dat vindt niet alleen minister Piet Hein Donner (Justitie). De meerderheid van de Tweede Kamer steunt zijn plan om dat in het Burgerlijk Wetboek te verbieden.
Dat bleek woensdag tijdens de behandeling van het voorstel om het gebruik van geestelijk of lichamelijk geweld tegen kinderen te verbieden.

Ook enige andere vernederende behandeling van kinderen door ouders of opvoeders wordt daarmee verboden.

Volgens Donner is kindermishandeling al verboden in het strafrecht. Maar ouders konden zich in het verleden nog
beroepen op het zogenoemde ouderlijk tuchtrecht.

De wetswijziging moet dat onmogelijk maken en strafrechters de gelegenheid geven op te treden als zij menen dat er sprake is van kindermishandeling.
Bovendien is het een steun in de rug van hulpverleners die te maken hebben met ouders die hardhandig zijn.

De minister erkent dat hij met zijn wetsvoorstel inbreuk doet op de eigen verantwoordelijkheid van ouders.
Maar volgens hem is de groei van het aantal meldingen van kindermishandeling en de toename van geweld een reden om dit toch te doen. ,,Ik zie niet in hoe we dit probleem op dit moment anders kunnen oplossen.‘‘

De wet is bedoeld als een signaal aan ouders. Zij moeten begrijpen dat de norm is dat geweld, mentaal of fysiek, tegen kinderen niet mag.

Onderzoek uit Duitsland wijst volgens de minister uit dat zo‘n verbod effect heeft.
Daar is minder fysiek geweld en is de acceptatie van het verbod toegenomen sinds het is ingevoerd, zei de minister.

13.09.06 18:56 ANP
en zo schrijdt de beschaving voort : 2006

Lang zullen ze leven


Lang zul je leven

lang zal je leven

in de gloria in excelsis

de bloemen zijn voor T.




Dag stoffer, dag soeplepel

dag in elkaar gedraaide natte lakens

jullie horen niet meer

tot de opvoedkundige wapens namens de heer.

8 sep 2006

5 sep 2006

oog getuigen en mond gebeden






















MONDGEBED



klik
Geplaatst op 18/9 '04 2:21u




Ha ... en , dank je wel voor jullie "mondgebed" Heer Jezus Christus, Zoon van God, wees mij zondaar genadig."


Was me dat even schrikken; ik blijk het inderdaad te kennen. Hoewel meer als bezweringsformule dan als stilte-meditatie.(Hoewel, dit bij nader inzien wel eens hetzelfde zou kunnen zijn?) En wil daarom erg graag hierover iets meer weten. Een van jullie misschien een idee waar dit vandaan komt en hoe oud (bij benadering) dit gebruik zou kunnen zijn? En indien je dit laatste niet weet, is het jullie misschien bekend of het al zo´n jaar of 50 gebruikt is/werd?Hartstikke bedankt!





We're going to hang out the washing on the Siegfried Line.



Have you any dirty washing, mother dear?



We're gonna hang out the washing on the Siegfried Line.



'Cause the washing day is here.



Whether the weather may be wet or fine.

We'll just rub along without a care.



We're going to hang out the washing on the Siegfried Line.






if the Siegfried Line's still there.



submission,Theo van Gogh

















22 aug 2006

22-8-06: nog effe

nog effe, dan ga ik het nog snappen ook!

17 aug 2006

17-8-'06 Orchidee, zat je hier? | punt.nl: (klik voor link)

Orchidee, wellicht herken je het huis
waar je zat door een van deze gebouwen of
misschien de kledij van de zusters? Hoewel het
rare jaren waren met steeds meer haren, kortere
sluiers en habijten en de overgang naar steeds
meer burgerkledij.






Alle 4 deze foto's zijn van St Raphael, Santpoort.







Hierboven de ezel Balkie. Die een slijter in Santpoort had gewonnen en cadeau deed.



De heer hiernaast is Dr. P. Verdonck, de roemruchte directeur (psycholoog) van St. Raphael .


Het internaat stond aan de Middenduinerweg.




Van het Vinkennest, Santpoort heb ik nog geen foto voor je. Komt er hopelijk nog aan.

Het Witte Huis, Driehuis vind je hier (klik)

Bij dat Witte Huis kwam St. Anna van Halfweg.

waarvan in ieder geval in '67 de Zusters er nog
(ten minste ten dele) zo uit zullen hebben gezien
als deze Zr. Angelica












Bovenstaande foto's komen uit het boekje :

610 jaar jeugdzorg in Kennemerland, van Het Spallier


Uit Bloemendaal het huis van de Zusters van

de Goede Herder, Huize Maria Immaculata, wat later de Kromming heette.
Het spijt mij, ik weet (nog) niet wanneer de
naamsverandering precies is geweest.















Ik weet (nog) niet waar deze bovenste 2 foto's ooit vandaan kwamen, maar ik ben er redelijk van
overtuigd dat ze allebei van ongeveer 1965 zullen zijn.

Van deze onderste 2 weet ik niet of die in Bloemendaal zijn genomen. Denk het niet.
Maar beide samen geven in ieder geval
een goed
idee van de kledij van de
zusters van de Goede Herder

(let op zij hadden dus geen kruis maar een
hart aan een soort lint)
Deze beide foto's komen uit het archief van het
Katholiek Documentatie Centrum, Universiteit
Nijmegen. Beide ongeveer 1965.

Deze zusters had je overigens ook nog in een
helemaal witte uitvoering. Maar dat kunnen de mensen vanuit de Goede Herder zelf je precies
vertellen.


(ik hoop dat iemand van hen dan ook nog wat over Bloemendaal! weet. Bij Mosquita Zwart staan al een aantal en komen nog een flink aantal Goede Herder foto's aan, in overleg o.a. met Star).

Hopelijk heeft hiermee Star ook haar naden-openstrijkerij terug.

Orchidee, ik hoop van harte dat je hiermee iets kunt herkennen,
of in ieder geval kunt weten: nee, daar was het niet!
Ben benieuwd. Nogmaals, lukt het niet: laat het gerust weten dan gaan we de volgende ronde van het puzzelen in.

Harstikke leuk als er nog iemand iets of misschien zelfs wel iemand van de mensen herkend... laat dat dan aub weten.
Wie weet wat je met jouw herinnering ook weer een ander terug kunt geven.

Ik ken uit mijn eigen herinnering in ieder geval alleen maar Het Vinkennest en St Raphael (dankzij een manege daar vlakbij).
En vond Raphael een vreselijk lelijk en afstotend huis.
Misschien wel gewoon omdat je er nooit gewoon naar binnen mocht?
Geen idee. Dan zag het er bij ons toch veeeeeeel beter uit!
De bovenste foto laat iets zien van het waarom: de bovenkant was gewoon een slechte kopie van ons Witte Huis, op een andere doos geplakt.

En die hele brede grijns die ik daar nú bij heb was er - al was die dan wat minder- toen lopend langs dat Raphael óók!

Maar dat Vinkenest? oioioi. Het waren nog net geen ketters, maar ....

Dank je voor het mee mogen puzzelen, Orchidee!
Dat grijnzen over sektarisch gestichts-land op de vierkante kilometer bevalt me prima!

13 aug 2006

De Goede Herder

De goede herder Goede Herder 13 Augustus 2006 13:59:20


Ja Star, ik snap dat je er beroerd van werd toen je mijn foto hieronder zag!Tot nog toe had ik naar de foto's van de Goede Herder alleen maar naar de koppies van die meiden gekeken.




Maar deze trap van Larenstein....ja hoor die ken ik!Erg veel fantasie hebben die RK architecten in ieder geval niet gehad.

En wil je gillen... moet je eens naar die Goede Herder die er bij ons (Amsterdam) onderaan die trap stond.....Of misschien was dat wel het sociale beleid.... zodat we als we uiteindelijk terecht kwam in die Goede Herder, het gebouw vast kende.

Door het kijken naar die foto's van Larenstein realiseer ik mij hoe goed wij - in Driehuis - allemáál wisten hoe en wat die Goede Herder was.

Want terwijl ik kijk naar de andere foto's, die ik ooit opsloeg op mijn PC, realiseer ik mij dat ik die niet kán plaatsen hier.
Dat niet wíl.En dat is een knappe schok.
Ik heb nu al een paar jaar flink wat achter de rug, stevige knokpartijen, juist over foto's.En de bel voor de laatste ronde daarover is zeker nog niet gegaan!

Ik ontzeg die Congregatie van mijn nonnen het recht wat zij zich toe hebben ge-eigend over ons, niet hún, archief.
En helemaal over de foto's die zij hebben, maar weigerden ter beschikking te stellen.
Er staan hier op dit weblog drama's door wat er is gebeurd mede ten gevolge van wat ik minachtiging acht van de Congregatie tov haar vroegere zorg-ontvangers.
Een waanzin waarover zelfs hier op/rond dit weblog een knap onsmakelijke knokpartij plaats vond; doordat een van de zusters hierin haar eigen weg ging en de verantwoordelijkheid welke bij de Congregatie-zorg hoort doorschoof naar een van de vroegere kinderen, en de gevolgen daarvan.

Het staat hier allemaal te lezen voor wie dat wenst.

Foto's net als ander archiefmateriaal is wat mij betreft gedeeld materiaal: onderdeel van onze cultuur. En in onze situaties zelfs informatie over dat verleden, wat ons op allerlei manieren afgenomen is.


Daar mág niet mee gemanipuleerd worden in macht en afhankelijkheidsspelletjes. Informatie is vrij en hoort gedeeld te worden; hoort als essentieel mensenrecht vrij te zijn!

Niemand heeft het recht, om welke reden dan ook, een ander de toegang tot het (gedeeld) verleden te onthouden.Iedereen zoekt zelf maar uit wat zij of hij met die informatie wel of niet doet.

Daar valt voor mij niet over te discussieren.

Wat hier rond dit weblog over foto's is gebeurd, is een duidelijke demonstratie van die voor mij onacceptabele manipulatie en machtspelletjes.

Kortom: dit is voor mij een heel zwaar punt.

En toch...juist uitgerekend rond foto's nu, merk ik wat die Goede Herder voor heel veel meiden is geweest.
Niet (alleen) door de verhalen die ik als volwassene van ze kreeg. Niet door wat ik deze afgelopen jaren heb leren begrijpen over hoe dat rkk gestichtenwereldje in elkaar zat en waarom.

Maar vooral omdat wij het allemaal al die tijd wisten! Er voordurend mee bedreigd werden.

En nu merk ik, dat ik die andere foto's die ik ooit bewaarde van de Goede Herder, niet zomaar op dit log wil zetten.
Niet zonder dat ik weet dat een vrouw, die beroerd werd van een foto van mijn gang, die confrontatie aan kan en wil.
Het andere uiterste van mijn schok een jaar geleden. In een gesprek met een redelijk slimme en waarschijnlijk goed geinformeerde mensenmens met zelfs historische kennis.... goed geinformeerd over die RKK, zelfs met een redelijk benul (dacht ik) over wantoestanden in de zorg.

Die mij voor gek verklaarde toen ik het had over de wanstanden die wij ook in Nederland hadden.

Die schok die ik kreeg....hoe is het in vredesnaam mogelijk dat jij niet weet.....waar ik mee opgroeide en de meest vanzelfsprekende kennis van de wereld vond.
Zélfs voor mij blijkt bij de Goede Herder een grens te liggen in waarover je niet zomaar open mag zijn.De grens van mede-dogen.En vind ik een verschrikkelijke ontdekking!

In 1894 verdween een klein 12 jarig zwart grietje in een witte wereld die haar leugenachtig noemde en diefachtig uit de Voorzienigheid Amsterdam naar de Goede Herder, Velp.
Zij was de dochter van Meij Peterus en Nuncabi, geboren in PieterMaritzburg, Zuid Afrika.Haar moeder was een Zoeloe vrouw , haar vader was half Khoi-Khoi half Zoeloe.
Zij werd als kleine zwarte mug uit Zuid Afrika meegenomen; Een paar maanden later in de Voorzienigheid gedropt.
Krap een jaar later moest ook die wereld haar niet meer - een wereld die ook wat mij betreft net zo vanzelfsprekend bevolkt had kunnen zijn met Marsbewoners - en verdween zij naar de Goede Herder, Velp. Klooster Larenstein.

Die tranen zijn over MosquitaZwart en al die meiden als zij na haar.
In een hele grimmige wereld van gesluierde marsvrouwtjes die kozen om te leven in een wereld van marsmannetjes.Met grote sleutelbossen achter hele hoge muren.

En de rest van die wereld vond dat wel best !

reacties 9 bekeken x 180

12 aug 2006

Sterretjes zien

Daar was ie dan...de eerste email van een kleindochter!

Sinds ik oproepen deed via het internet over de Voorzienigheid -eind 2002 - en zeker sinds dit weblog, zijn er (erg) regelmatig emails niet alleen van mensen die zelf in de Voorzienigheid zaten, of bij de Broeders. Er zijn ook zeer regelmatig dochters die schrijven over hun moeder, zelfs over hun vader bij die broeders. Vaak ook met vragen om informatie erbij.

Verhalen over wat zij zagen van die moeders, soms die vaders
Of beter gezegd: juist niet zagen, maar wisten. Zonder echt te mógen weten.
Soms ontroeren die verhalen enorm. Soms vliegen en vlogen ze me naar mijn strot, omdat ze zo dicht bij mijn eigen ervaringen komen. De meest pijnlijke confrontaties met mijn eigen herinneringen kreeg ik van en door dergelijke dochters, ik ben ze diep dankbaar.
Zonder hen had ik mijn verleden niet kunnen terug vinden!

Heel vaak waren juist zij een belangrijke stimulans om gewoon door te gaan met datgene doen waar ik in geloof en wat ik wil:

Het "gewoon" open kunnen praten ook over die tehuis verledens. Mijn tehuis verleden.

Het zijn juist die dochters, naast mijn relatie met mijn eigen kinderen, die stimuleren.
Een stimulans die ik niet krijg van mensen met wie ik opgroeide die zelf zo worstelen met hun mond open doen en hem dicht houden. Of, erger, die mij vroegen mijn mond te houden....zelfs te liegen omdat zij leugens vertelden aan hun kinderen.
Hun onmacht, hun verdriet van jaren waarvoor zij hun overlevingsmanieren hebben moeten zoeken en vonden.

Zoals het ook mij soms knap veel moeite kost.
Er staan hier op dit weblog woorden, net als foto's, die me soms maanden hebben gekost om te kunnen schrijven.
Of naar die foto te kunnen kijken.

Maar ieder woord en iedere foto is weer een stukje uit mij.
Wat ik niet langer in mij wens te hebben.

Ieder woord en iedere foto maakt het minder mijn geschiedenis, maar laat mij meer en meer deel zijn van de gedeelde geschiedenis.

Die ik niet alléén deel met de mensen met wie ik opgroeide, maar met iedereen in Nederland. Een samenleving.
Het kinderbeschermings- tehuis verleden van Nederland.
De sociale - en armoede geschiedenis. Vrouwen geschiedenis.
Rooms katholieke geschiedenis in Nederland.

Geschiedenis van de zorg in Nederland.
En aangezien zorg niet over mensen gaat, maar aan mensen werd en wordt gegeven gaat die geschiedenis dus in eerste plaats over die mensen.

Zorg-ontvangers.
Dus ook over mij.

En dan bovendien nog wel de zorg voor het meest kwetsbare en meest belangrijke wat we in onze samenleving hebben: dat zijn namelijk niet konijntjes, poesjes marmotten of veulens ......
dat zijn afhankelijke kinderen waarvoor gezorgd moet worden omdat hun eigen ouders dat niet meer kunnen. Om welke reden dan ook.

Ok, ok ok, jajaja dat moet je voor een konijn, poes, marmot of veulen ook. Maar ik wens toch nog enig verschil in prioriteit aan te houden, met alle respect voor die konijnen en marmotten.
En jazeker, ik beken heel wat minder geinteresseerd te zijn in de ontwikkelingen van de zorg voor poesjes en veulens. Wil zelfs -als het dan toch op openheid van keuzes aankomt - mijn afkeer van konijnen toegeven. Slechts Flappie van de van de Hekjes hoeft wat mij betreft onsterfelijk zijn.

Het beschavingsniveau van een samenleving is niet zozeer af te lezen aan hoe zij met marmotten omgaat wel met hoe zij met haar afhankelijke kinderen omgaat.
Hoe gaat en ging die samenleving met haar zorg om.

En dat antwoord kan uiteindelijk alleen maar komen door de verhalen over hoe kijken die kinderen terug op die zorg? Wat heeft die jeugdzorg op lange termijn betekend?
En dat blijkt een uiterst problematische vraag te zijn.

Voor die samenleving.
En voor die (voormalige) kinderen zelf.

We weten er nauwelijks iets van af. En dat geldt net zo hard voor wetenschappers als voor die (voormalige) kinderen zelf. En dat geldt dus ook voor mij! Het was een taboe. Iedereen hield keurig zijn of haar mond over hoe de werkelijkheid was. Er stonden muren om die gestichten. Zelfs als die letterlijke muren ontbraken waren die er. Die muren stonden er niet voor niets. Hou de buitenstaander buiten. De zorg binnen.
Dus ook die zorg-afhankelijken.

Macht- en onmachts muren.
En dat geldt dus ook voor mij.

Net als voor die moeders wiens dochters een email sturen.
Die gewoon de informatie willen weten. Vragen aan de geschiedenis hebben, maar die ook nergens kunnen stellen. Hun antwoorden niet vinden. Zaken van hun moeder niet kennen of begrijpen. Maar verdriet zien of weten
En dan een email sturen.
Om die onmachtsmuren, die nieuwe machtsmuren zijn gebleken te zijn geworden omver te krijgen


Maar here God, ik heb de eerste email van een kleindochter gekregen!
Met vragen door en over haar grootmoeder die zij zo graag zou willen helpen. En haar oud-oom...die bij de broeders zat.

En ik ben me rot geschrokken en zag sterretjes.
En zie ze weer nu ik nadenk over wat dat betekent.

Over ons.
Allemaal!

Een taboe dat er niet alleen was, maar nog steeds blijkt te zijn!
Macht- en onmachtsmuren rond haar zorg-afhankelijke (klein) kinderen!

Wat een dijk van een kleindochter!
En wat een rotschop deelde die - zeer terecht - uit!
Aan ons.
Allemaal!

10 aug 2006

Sperrgebiet

checkpointcharlie: grens van angst en veiligheid
(!ontbrekennog 7 punt reacties!)
reacties 7 bekeken x 25

9 jun 2006

Sex in a very cold climat

Een van die avonden Amsterdam, Driehuis, Ierland, Harreveld

Een van die avonden van het lezen van de openbare verhoren naar het misbruik in Rooms Katholieke gestichten in Ierland.

Een van die avonden dat ik heel erg gelukkig ben met die mensen die de moed opbrengen hun mond open te doen.
Een van die avonden van besluiten "wat doe ik met mijn strot"

Een van die avonden dat ik heel gelukkig ben met mijn vastbeslotenheid mijzelf serieus genoeg te nemen om mijn eigen verhaal te willen weten zonder alle leugens en ben gaan zoeken
Een van die avonden dat ik blij ben dat ik de moed had zovele nachten de horrorstories lezen van zovelen anderen, metend , (h)erkennend , denkend en wegend ......
Een van die avonden dat ik blij ben mijn eigen verhaal nu te weten.

Een misbruik-verhaal!

Een van die avonden dat ik weet dat wij allemaal nog steeds liegen
over de lepra-kolonies in onze samenleving die wij kinderbescherming noemen.
Een van die avonden dat ik weet dat ik die lepra-kolonies ken.

Een van die avonden dat ik weet wat "voorgoed gaan" betekent.
Een van die avonden dat ik weet wie ik ben en wat de leugens zijn welke mij daarover in mijn ziel zijn gestampt.

Een van die avonden dat ik weet dat het hebben van een oordeel noodzakelijk is.



'Het is werkelijk verbijsterend om te ontdekken dat, na decennia van
vervalste geschiedenis en ideologische manipulatie, uiteindelijk niets uit
de herinnering verdwijnt.'
(de Tsjechische president Václav Havel, 1993)


Netwerk donderdag 8-6:

Ondanks toezeggingen van de regering zijn er nog steeds te weinig opvangplekken in de jeugdzorg. Sommige jongeren met gedragsproblemen worden daarom uit nood in jeugdgevangenissen ondergebracht. De 13-jarige Melissa is een van hen. Zij zit al zeven maanden onterecht in een gevangenis, omdat er elders geen plek voor haar was. Melissa was het slachtoffer van een groepsverkrachting en moest naar een gesloten inrichting voor behandeling en voor haar veiligheid. Omdat in de reguliere opvangplekken geen plaats was, kwam ze terecht tussen jeugddelinquenten die onder meer overvallen op hun kerfstok hebben. Ook kreeg ze niet de behandeling die ze nodig had.
Melissa is geen uitzondering. Jaarlijks komen ongeveer 2000 jongeren in jeugdgevangenissen terecht omdat ze elders niet kunnen worden geplaatst. Voor de kinderen en de ouders is dat vaak een traumatische gebeurtenis.

Eind april trok het kabinet 130 miljoen euro extra uit om de wachttijden in de jeugdzorg en de jeugd-ggz te verkorten. Het doel is dat vanaf 2007 jongeren niet langer dan negen weken op jeugdzorg hoeven te wachten. Ook maakte staatssecretaris Ross van Volksgezondheid afspraken met de jeugdzorg om meer jongeren te helpen. In Netwerk aandacht voor de wachtlijsten voor behandeling in jeugdinrichtingen en de gevolgen daarvan. In de uitzending het verhaal van Melissa, die al meer dan een half jaar in een gevangenis zit en wacht op een behandeling.

Rondom 10 donderdag 8-6
Het loopt uit de hand in de Nederlandse jeugdgevangenissen. De personeelsleden kunnen de, vaak zwaar gestoorde, jonge criminelen niet meer aan. Geweld, seksuele intimidatie en een voortdurende gezagscrisis bepalen het dagelijks leven in de jeugdgevangenissen. Jongeren die nog baat hebben bij behandeling, krijgen dat niet of nauwelijks meer.
De afgelopen maanden kwam de crisis in de justitiële jeugdinrichtingen Harreveld en Den Engh naar buiten. Maar in bijna alle jeugdgevangenissen dreigt het helemaal mis te lopen.

Justitie en politiek Den Haag koesteren ondertussen nog steeds de illusie dat de duizenden jongens en meisjes wél te behandelen en te verbeteren zijn. Is dat een terecht geloof in een humane aanpak van probleemjongeren? Of vragen de extreme problemen van deze gestoorde jongeren om een andere aanpak? En bestaat die andere aanpak wel?

Daarover in Rondom Tien een live debat met ouders, jongeren die in de jeugdgevangenissen hebben gezeten, gevangenis-medewerkers en gevangenis-directeuren
.

(!ontbreken nog 2 reacties die hierop bij punt kwamen!)
reacties 2 bekeken x 80

21 mei 2006

21-5-06 Lumumba in blik |


Ik hoop dat het meisje met die lange haren is die ik denk dat zij is: Linda B.
Dat koppie ernaast denk ik zeker te weten te
kennen, die gezichtsuitdrukking is te karakteristiek.
Maar had Novi V. een ouder zusje dan? Of was zij
gewoon zoveel tengerder dan ik?
Iemand enig idee over die (andere) meiden?


De foto is van 15 sept. 1958, getiteld
Mgr. Doodewaard bij jubileum Klooster
Lauriergracht.
Gezien het trappetje naar het toneel en de muur
erachter, dat ronddraaiding voor de
verduistering(sgordijnen?) werd ie genomen bij de
ingang van de aula
Links achter Mgr.Doodewaard Starrenburg.
Fijn, dat verschil te zien tussen deze foto en die van ook een bisschop, in het Lidwina, Leiden.
Te weten dat voor mij deze sigaren goed roken.
Nog geen 2 jaar later heeft Laetitia bruidjes anders aangekleed....
Weer iets later had ook Starrenburg 'n paarse strik op zijn buik.


Vreemd idee, te weten dat ik weet dat Starrenburg al jaren schuin achter Doodewaard ligt ipv staat.
Een foto die ik al had vóór ik eindelijk kon ontdekken waar mijn ouders lagen.....
Je hebt een beeldkop....of een kunstkop..... En een eigenwijze kop.

En het besluit: het is (ook) van mij!
Dat ik heel definitief nam bij het zien van een oude fragiele dame. Die stond op dezelfde trappen waar zij als kind gelukkig was geweest.
Het waren dezelfde trappen waar ik op dezelfde leeftijd gelukkig was.
Een prachtige trap.

Dezelfde trappen - toen van een héél oud aardig mannetje met een kallotje die alsmaar zwaaide-
waren daarna van Doodewaard en Starrenburg. Het zwaaiende kallotje-mannetje bleek een monseigneur.

Alle drie liggen ze nu in de tuin van die oude dame van wie die trappen ook waren geweest.
En ik lag plat op de bank geschokt te kijken naar mijn trappen, die dame op tv. die terugnam wat van haar was.
Die fragiele oude dame kreeg dáár terug wat van ons is maar haar familie had kunnen kopen.
Ik heb gelukkig mijn beeldkop.
Waardoor ik weet wat van ons is, omdat mijn ouders het niet konden kopen. Maar het mij gaven.

Lily Gutmann liet mij zien wat ik hoognodig terug moest nemen.
Haar (familie) bezit.
Mijn (familie) bezit.
Die fragiele oude dame liet mij zien hoe (familie) bezit ont eigend kan worden.

Hoe iedere oorlog steen voor steen en steen steen koud is.

Die twee kleine meisjes -en 3 jongetjes - lieten mij zien dat we die stenen maar beter kunnen gebruiken om er
prachtige trappen van te maken, waar -als de zon die verwarmd- kleine meisjes heel gelukkig kunnen zijn en spelen!

11-9 Ooit vind ik die foto's die er moeten bestaan van die zelfde aula, datzelfde toneel, datzelfde trappetje en diezelfde Starrenburg. Toen hij zijn geheime kamer kreeg, met een deken, en daarom hij
ook die mooie strik op zijn buik kreeg, die ik heel lang daarvoor in mijn haar had gehad.

" Egel, egel, spits en klein, 'k zal je lieve zoontje zijn. Egelmamma, egelmamma zul je zijn"
was het liedje dat hoorde bij het theater van die feesten. Avonden lang dat spannende van het
verkleden, samen met die kwekelingen. Veilige avonden.

Waarschijnlijk werd Starrenburg deken; en de paus schijnt er zoiets als geheime kamerdienaren, of - heren op na te houden.
Allemaal hartstikke geheim in ieder geval. Behalve als je bij hem op schoot zat. Dan vertelde hij die geheimen gewoon door. Maar die moest je dan weer geheim houden.


15 januari 1961, Actie Congo.
Loemoemba in blik!
Geen katjangs maar Katanga.....
Het was afschuwelijk -en krankzinnig - deze foto
te vinden, en daarmee het antwoord op die
jarenlange vraag: wat is loemoemba in blik.


3 woorden die mij de rillingen over mijn rug lieten lopen maar waarvan ik wist dat ik erom moest lachen.

van Meerendonk fotografeerde die angst
die ik nooit snapte.

De nachtmerrie smerige mop met het gedwongen lachen over een verschrikkelijke

bron: ISG.


moord. Die zo helemaal niets met de beschutting van de katjangs te maken had.

Nog steeds draait mijn maag krimpend weg bij het weten van die waanzinnige angstaanjagende en vervreemdende volstrekt onbegrepen wereld.

Maar ik ben zo blij met die Ben van Meerendonk. Die antwoorden fotografeerde.

Prijst God in de hoge voor het fatsoen van een jeugdjournaal. Al kreeg ik nog zo vaak op mijn donder van een
juffie omdat ik die uitzette en mij geen zorgen maakte over het gebrek aan wereld-kennis van mijn kinderen.