10 okt 2010

Dit is heel erg grof !

De rest kijken is dus niet eens nodig.

Dit ging mij meer dan dwars door mijn lijf.
Een aantal anderen waarschijnlijk ook.

Het is erg grof.
Maar vooral: het was heel erg grof.

Ik hoop hartgrondig en wens ieder toe:


Doe je mond open.

Het kan, er kan nu geluisterd worden!

Er moet nu geluisterd worden!

Ook wanneer voor jou dit heel erg grof is, je hier net als ik heel verdrietig door wordt, of welke emotie dan ook, je hier woedend over wordt. Dat ben ik, goddank, ook. En dat werd meer dan tijd. Weet je welkom, je bent de enige niet!

******

Maar 1 voorbehoud: ik heb besloten hierover melding te doen bij de Commissie Samson. (wat jij natuurlijk zelf óók kunt doen!!)

Wil jij niet dat je reactie (wel of niet anoniem) die ik hierover krijg daarbij mee gaat, is je reactie even welkom, maar laat dit dan even duidelijk weten!

En vooral: wees goed voor en dus voorzichtig met jezelf.

15 sep 2010

Ik en jij? en pannetjes soep


In Rotterdam staat een oorlogsmonument van Zadkine, Google maar en in Portugal hebben ze steensoep. lees maar het staat hier, en heel veel van ons kennen het programma Spoorloos, één van de tv-programma's die ik haat, omdat ik het zo verschrikkelijk vals vind. Niet door het onderwerp, dat is helaas maar al te reeel. Ook niet door de programmamakers, ik denk dat die het best reeel en integer doen. Het is doordat het Nederland ingeblikt in de zuil- en programmazendtijd in het beste geval laat snotteren, voor we weer overstappen naar weet ik veel wat we allemaal moeten kopen.

Natuurlijk haat ik het vooral omdat ik het zelf zo verschrikkelijk goed ken -net als zovelen van jullie - wetend dat zo'n programma zo'n leugen is over levens van mensen, persoonlijk, het gezin, de familie, de omgeving.
Je bent tenslotte alleen maar spoorloos omdat er een gruwelijk drama heeft plaats gevonden. Je vraagt alleen maar om hulp bij programmamakers, de koninging, God, archivarissen en wie dan ook, soms bij elkaar omdat je zo hulpeloos en machteloos bent over het meest belangrijke dat mensen hebben hun verleden, zoveel meer nog als het gat in het beeld van Zadkine krijst over Rotterdam.
21 en later 18 en je gaat voorgoed.... heet dat dan.

Niet dus, al is dat gat bij ieder kinderbeschermings kind, bij iedere moeder,vader, broer, zus, grootmoeder en -vader, jouw (klein) kind een nicht of wie dan ook, zelfs een buurvrouw of die melkboer om de hoek anders.

Ik ken het. Jij kent het. Daarom dit verhaal van Magda. En van Eric Hennekam.
En jou. En mij.
En de steensoep
Ook jij kiest tenslotte zelf wat je met dat gat doet.
Ik hoop dat het jou en mensen om je heen goed doet , die schreeuw gehoord wordt en we die gaten en die van elkaar kunnen vullen. Iedereen heeft daartoe haar of zijn eigen ui, lepel,boon, kool, pan, verhaal of steen

Wil je daarvoor dit weblog, dat van de Goede Herder, Mosquita Zwart of Crispina gebruiken, wil je zelf een weblog of zo maken maar heb je daarbij hulp nodig weet je natuurlijk van harte welkom. Oh enne, bedankt aan iedereen met wie ik danste.
Epá..., Ans v. K en Yvonne,Maria, Ilonka, Henny en Ingrid waren jullie dan prachtig en harstikke goed!




Van het blog van Eric Hennekam.
Per week krijg ik vele tientallen e-mailtjes met vragen en verhalen. Op deze blog wil ik er - uiteraard met toestemming van betrokken persoon/personen - er af en toe enkele plaatsen. Misschien kan ik er ook andere mensen mee helpen. Onderstaande e-mails van een mevrouw, met haar persoonlijk verhaal en zoektocht naar haar eigen dossier bij de kinderbescherming, kwamen vandaag binnen:

Geachte mijnheer Hennekam,Ben sinds een week bezig om voor elkaar te krijgen mijn kinderbeschermingsdossiers te kunnen inzien.Ik ben begonnen te bellen naar Jeugdzorg Alkmaar, omdat ik mij herinner dat ik naar de kinderrechter in Alkmaar moest toen ik in pleeggezinnen leefde.Na een aantal telefoontjes en mails eindigde ik bij het Rijksarchief te Haarlem. Ieder instantie zei dat de dossiers waarschijnlijk niet meer bestonden en waarschijnlijk al vernietigd waren.
De schrik sloeg mij om mijn hart. Vanmorgen kreeg ik een mailtje van het Rijksarchief Haarlem dat het twijfelachtig is dat mijn kinderbeschermingsdossiers nog bestaan en waarschijnlijk vernietigd zijn.
Er zou nog via andere wegen nagecheckt worden.
Ik ben net terechtgekomen op het Archiefforum en zag dat u al jarenlang bezig bent om hete gehele gebeuren rond dossiers te onderzoeken.
Ik ben een pleegkind geweest die 5 pleeggezinnen heeft moeten doorworstelen van mijn 15e t/m 21e jaar. Van 1958 t/m plusminus 1964.
De periode is lang geleden maar dan nog vind ik dat de overheid op een schandalige manier met dossiers van kinderbeschermingskinderen en andere gevallen omgaat.De overheid slaat notabene op tilt als je als burger geen papieren als bewijs kunt overleggen, maar is zelf misdadig bezig dossiers te vernietigen.
De overheid is doorgeslagen wat betreft hun controle drift.
Kunt u mij adviezen geven hoe ik mijn weg moet volgen om toch iets over mijn kinderbeschermings verleden te weten kan komen.Ik heb weet zoveel niet meer over mijn pleeggezin verleden, maar ik weet wel dat er enorm met mij is gesold, het lijkt wel dat ik mijn pleeggezin verleden heb weggedrongen. Soms komt er iets naar boven, dan denk ik bij mezelf. Hoe hebben ze zo met een puber kunnen omgaan.
Ik zie met grote belangstelling uw reactie tegemoet,
Met vriendelijke groet,


De mevrouw heeft van mij per omgaande enkele tips gekregen voor verder onderzoek. Er zijn wel dossiers bewaard, zie bijvoorbeeld bij Stadsarchief Amsterdam, Utrechts Archief, het BHIC, Zeeuws archief e.a. en Nationaal Archief (bijv. Dordrecht), maar ik vrees dat het minimaal is. Het Noord-Hollands Archief (voorheen Rijksarchief Noord-Holland) heeft aan deze mevrouw laten weten dat ze verder gaan speuren.


Archieven doen goed werk, daar zit meestal het probleem niet! Het probleem zit bij de overheid die, conform de Archiefwet 1995, de dossiers "geschoond" moeten overdragen aan de openbare archiefinstellingen.


De vernietigingsdrift van de overheid is soms erg groot (geweest).

Enkele maanden geleden nam een bezorgde ambtenaar van een ministerie informeel contact met mij op. Op zijn ministerie wilde ze allerlei personendossiers m.b.t. ondertoezichtstelling kinderen etc. gaan vernietigen.
Deze schredders (zie ook Pivot acties) realiseren zich niet de betekenis van dit soort dossiers.Dat er veel meer mensen schande spreken over de wijze van vernietiging van de dossiers van de kinderbescherming is te lezen op het Archiefforum, bericht 3 maart 2006. Dit bericht gaf veel discussie en ook in de media was er veel aandacht voor: de angst voor een gewist verleden.


Tweede email van mevrouw (...... staan er in vanwege de privacy)

Beste Eric,
Hartelijk dank voor de webadressen van archieven.
Je mag mijn e-mail op je blog zetten.
Ik ben door mijn eigen vader en stiefmoeder m.b.v. de toenmalige kinderbescherming uit huis geplaatst. Ik ben eerst bij een oom en tante terecht gekomen, daarna ben ik bij 4 andere pleeggezinnen ondergebracht. van mijn 15e tot en met mijn 21e heb ik in pleeggezinnen geleefd. Ik heb in die tijd geen contact met mijn vader en stiefmoeder gehad. Mijn stiefmoeder zorgde er wel voor dat ik niet in de buurt van mijn ouderlijk huis mocht komen.
Dit werd allemaal bij de Kinderrechter in Alkmaar afgesproken. Ik nam dit alles natuurlijk niet in dank af, ik werd uit mijn veilige wereld weggerukt, terwijl ik natuurlijk het liefst in deze veilige omgeving wilde blijven. Ik werd misleidt omdat ze mij vertelden dat ik voor een tijdelijke periode mocht logeren bij mijn oom en tante, zo werd ik gemanipuleerd om mij het ouderlijk huis uit te krijgen. Mijn vader was niet opgewassen tegen zijn tweede vrouw. Ik kan mij nog herinneren dat na de tijdelijke periode bij mijn oom en tante weer een koffer met spullen van mij, werd bezorgd door een bezorgbode, Toen begon het pas tot mij door te dringen dat ik niet meer naar mijn ouderlijk huis in ...... mocht. Dat allemaal omdat mijn stiefmoeder geen kinderen gewend was en mijn vader voor het blok had gezet met de woorden, ik of de kinderen.
Ik was nog de enige die thuis woonde, mijn oudste zus was al getrouwd en mijn middelste zus was het huis al uit. Mijn moeder was 6 juni 1957 plotseling overleden, mijn vader had in dat zelfde jaar ronde de kerst kennisgemaakt met mijn stiefmoeder. Hij was verguldt dat hij een rijke vrouw had ontmoet, al handenwrijvend vertelde hij mij en mijn middelste zus, dat als deze vrouw bij ons kwam wonen, dat wij het in de toekomst goed zouden krijgen, dat heb ik geweten en ervaren.Zo, je ziet er komt wel het één en ander naar boven.
Ik heb mijn oudste zus gevraagd of zij nog de correspondentie heeft die in die tijd zijn geschreven tussen mijn tante (eerste pleeggezin) en mijn oudste zus.
Mijn oudste zus zegt steeds dat ze de brieven niet meer kan vinden. Ik weet dat mijn zus alles maar ook alles bewaard, ik vraag maar niet door want dan krijg ik ruzie met haar.
Waarom ik naar mijn kinderbeschermingsdossiers op zoek ben is het feit dat er zo met mij gesold is, ik weet niet veel meer maar ik wil graag weten wie er een rol gespeeld heeft rond de uithuisplaatsing van mijn persoontje. Ik heb verschillende verhalen hierover gehoord, mijn tante .... (niet de tante waar ik in huis werd geplaatst) heeft zich altijd boos gemaakt over het feit dat er een leugenachtig spel rond mijn uithuisplaatsing is gemaakt. Ook ik loop ik tegen dingen aan, dat ik denk zij/hij lijkt mijn stiefmoeder wel. M.a.w. ik loop tegen een muur van onbegrip aan, als ik woorden met iemand heb gehad, wil degene niet met mij praten. Dat is waar ik in het verleden tegen aan liep, een dikke muur waar ik niet doorheen kom en ik loop tot op heden nog steeds tegen een muur aan als ik in conflict geraakt ben met iemand.
Alsnog weer bedankt voor de hulp.
Met vriendelijke groet,
Naar aanleiding van mijn blogs is het volgende stuk gisteren in het Parool verschenen:
Ex-pleegkind wil verleden terug ‘Een welwillende, maar domme vrouw’
Het Parool

Met haar beentjes onder andermans tafel, zo was het voor Magda (67) bij de vijf pleeggezinnen waar ze vanaf haar vijftiende woonde. Alle beslissingen werden vóór haar gemaakt, ‘dan gingen de schuifdeuren naar de voorkamer dicht’, herinnert ze zich. “Lange tijd wílde ik het niet weten, delen heb ik zelfs verdrongen.” Nu, vijftig jaar later, stapelen de vragen zich op. Wie besloot dat zij van pleeggezin naar pleeggezin moest, en vooral: waarom? Haar ouders en haar stiefmoeder zijn overleden, van de overgebleven familie ziet ze alleen haar oudste zus nog.

Vier weken geleden belde ze de Kinderbescherming voor haar dossier. Het antwoord zorgde voor ongeloof.
Na het achttiende levensjaar werden dossiers vernietigd. Standaardprocedure, zegt Richard Bakker van de Raad voor de Kinderbescherming. “Het dossier moet duidelijk maken of er ingegrepen moet worden, maar na vijf jaar is die informatie verouderd.”
Bakker schat dat jaarlijks ‘enkele tientallen’ mensen zich melden. Hoevelen van hen de raad moet teleurstellen, is onbekend. “Ik ben nooit geïnformeerd over de procedure,” zegt (Magda) verbaasd. “Mijn verleden blijkt al jaren geleden te zijn gewist, terwijl ik er nu pas aan toe ben.” Dat zullen meer pleegkinderen van toen zo voelen, denkt ze. “Vroeg of laat wil je weten wat er is voorgevallen. Op mijn achttiende dacht ik daar niet aan, ik was druk met overleven.”
De meeste herinneringen is ze kwijt, maar ze weet nog precies wanneer het ‘noodlot toesloeg’. Dat was de zomer van 1957, het jaar dat haar moeder overleed aan een hartverlamming. Haar oudste zus was getrouwd, de tweede verhuisde snel. Als veertienjarige bleef zij achter in het ouderlijk huis in Castricum. “Een halfjaar later vertelde mijn vader dat hij zijn nieuwe vrouw zou ontmoeten, gevonden via een advertentie in de krant en streng gereformeerd.” “Hij verheugde zich, handenwrijvend voor de kachel.” Zijn 58-jarige verloofde was coupeuse en woonde nog altijd bij haar ouders in Goes. “Ze heeft geld’, zei hij. ‘We zullen het goed krijgen.”Maar direct na de komst van haar stiefmoeder veranderde de sfeer in huis.
Nog altijd geeft (Magda) zichzelf de schuld van het eerste incident. “Het was dom dat ik mijn schooltas in de keuken had laten liggen.” Haar stiefmoeder pakte de ketel met kokend water en struikelde. (Magda) kreeg brandwonden op haar voet, haar stiefmoeder op haar hand. “Ik heb er ongelooflijk van langs gekregen van mijn vader. Toen al koos hij voor haar.” De situatie werd erger, waarna ze steeds vaker de straat verkoos.

Waarom weet ze nog steeds niet, maar amper een jaar na de komst van haar stiefmoeder kon (Magda) een koffer pakken en bracht haar vader haar naar een strenge oom en tante in Sloten-Osdorp. “Voor zes weken, zei hij.” Maar toen de bezorgbode daarna nog een koffer met kleding bracht, was duidelijk dat ze niet meer zou terugkeren.
Er volgden nog vier pleeggezinnen: Slotermeer, Ruysdaelkade, Osdorp en de Vlietstraat. In het ene gezin was het erger dan het ander. “In Slotermeer kwam ik in een gezin met drie zoons. Toen de vader misbruik van mij begon te maken, ben ik weggelopen. Ik weet nog precies wanneer, op de dag dat Sinterklaas aankwam.”(Magda) realiseert zich dat details over haar jeugd misschien nooit meer bovenkomen.
“Maar nieuwe generaties moeten weten wat er met hun dossiers gebeurt.”
Sinds enkele jaren is het archief van de Kinderbescherming ‘transparanter’ geworden, stelt Bakker. Zo worden mensen geïnformeerd over de bewaartermijn van hun dossier en ontvangen ze een kopie van het raadsrapport. Met de komst van de nieuwe Archiefwet van april 2010 worden dossiers ook langer bewaard: tot het 24ste levensjaar van het kind.“De dossiers van afgestane kinderen of van kinderen van wie de ouders uit de ouderlijke macht zijn ontzet, blijven net als voorheen voor onbeperkte tijd bewaard,” zegt Bakker. Dat laatste zette (Magda) aan het denken. “Opeens herinnerde ik me dat een familielid mij ooit vertelde dat mijn vader uit de ouderlijke macht was ontheven.” Als dat klopt, is haar dossier bewaard gebleven, denkt Bakker. (Magda) zoekt dan ook door, al blijft haar standpunt ongewijzigd: álle kinddossiers moeten een leven lang beschikbaar blijven.
“Tegenwoordig wil de overheid alles van ons weten. Maar andersom, als ik informatie wil, is nauwelijks iets te vinden.”
Na vijftig jaar wil (Magda) 67 het weten: wie besloot over mijn ongelukkige jeugd in pleeggezinnen? Maar dan blijkt de Kinderbescherming dossiers te vernietigen als kinderen achttien worden.
‘Het voelt alsof mijn verleden gewist is’.
Merel Straathof

5 sep 2010

Op welke golflengte stem jij af?

Stink er niet in!
Dit is niet alleen maar leuk.

Ook hier staan bij de foto's woorden die (erg) pijn kunnen doen.
Als dat zo is spijt mij dat heel erg voor je.

Maar let op.
Het kan ook best zijn dat je niet goed leest! Of vergeet te denken?

Ja. In onze tehuizen zijn woorden gebruikt die pijn deden.
Ook toen al.
Door veel mensen. Ook zusters, tegen ons. Ook tegen elkaar!

En vooral door domme idioten.
Toen. En later.

(Zelfs idioten was ooit een net woord voor een minister of een koning !! )

Het is een tekst van 50 jaar geleden.
Toen werden andere woorden gebruikt.

Zij waren niet bedoeld om pijn te doen.
Het waren de gewone woorden.

tover spreuken en reken som woorden.
Om verschillen duidelijk te maken.
Net als nu.

Nu hebben we rugzakjes.

En ja verschillen kunnen ook pijn doen. Zeker weten.
En ja er is al meer dan genoeg pijn gedaan.

Maar als het niet nodig is, stink er dan ook niet in.
Wees goed voor jezelf. En dus ook voorzichtig.

Misschien kun je hier dan ook wel blij mee zijn. Net als ik. Of leren zijn.
Dat is wat ik hoop!












Even geduld

Ik maak het van de week af!

2 sep 2010

Parijs


Vanuit Rue de Rome gezien (slaapzaal meisjes)

17 aug 2010

Medewerking gevraagd!

Ik zoek me de pletter om een paar dingen te snappen, maar het lukt niet best.
Daarom is er iemand die me even kan helpen, aub?

Heb jij een idee waar in(bij) IJmuiden, waarschijnlijker nog Velsen- N???, of waar dan ook in dat stukje rond Driehuis een "zigeunerkamp" - niet onwaarschijnlijk met bijbehorende lagere school(klassen) - heeft gestaan?

Wat ik een zigeunerkamp noem is -denk ik maar ik kan er geweldig naast zitten! - wat later woonwagenkampen zijn gaan heten.
Ik denk dat ik het over 63/64 heb, maar dat weet ik niet zeker.

Kun jij je hiervan iets herinneren, weet je de naam, heb jij een idee of een herinnering, weet je er iets van of wat dan ook dan hoop ik dat je hier of per email even iets laat weten, ik merk dat het voor mij belangrijk is om een paar dingen te snappen.

Mocht iemand van het Vinkennest (man of vrouw!) zich hierbij (ook) iets herinneren: harstikke welkom natuurlijk.

Hier hoort een - misschien wel vreemd lijkende - vraag bij.
Ook wanneer je denkt zeker te weten dat wij daar helemaal niets mee te maken hadden wil ik dat erg graag horen!! Maar laat daar aub - en dat mag natuurlijk ook anoniem - dan even bij weten in welke klas op school je zat.

Het kan best zijn dat wat wij met hen samen deden maar een heel korte periode is geweest, dat weet ik nog niet en hoort bij mijn me de pletter zoeken.

Hoe dan ook, bedankt!

20 jul 2010















Onze koninklijke hoogheid werd te vroeg geboren.

'k Heb geen flauw idee hoe laat het was, uit dat goddank nu blote hoofd, zelfs niet van de datum.

Maar 't was in ieder geval een uur of wat vóórdat het stikkedonker was!

En mocht iemand het in zijn of haar hersens halen bij een mogelijk Nederlands-Belgische EK ook maar één kind een ijsbeker op zijn of haar kop te zetten graaf ik hoogst persoonlijk Pim Fortuyn's gebeente op om te zorgen dat de paus aan het werk kan nadat Heer Gozewijn de verkeerde regel heeft gestameld.

Vanzelfsprekend dient als eerbetoon aan 's mans interreligieuze huwelijk de bijbehorende ketelmuziek, uitgebreid met vurvzuelas, gehandhaafd te blijven.
Waarmee maar weer eens bewezen is dat itt de stijfselkist profeterende heksen bij geboortes, net als de BBC, bloedserieus genomen dienen te worden.
Ik was door deze vroeggeboorte in ieder geval niet mijn paard maar mijn gezicht buiten die gestichtsmuren zeer langdurig nog hartgrondiger kwijt maar raakte binnen die hekken nog meer kwijt.
Ik kon niet hard genoeg tegen mijzelf liegen.

Maar ik kan eindelijk in mijn dagboeken zien wanneer die man geboren werd!

7 jul 2010

En laat ik nou toch helemaal niet verbaasd zijn wanneer nu ergens op een wolk Ben Hemelsoet met een vette knipoog in een lachstuip met mijn moeder de hoki poki danst terwijl een mamoedt die pannekoeken bakt. Moge iemand hem zijn witlofsalade met mandarijnen en noten klaarmaken. De kok van Ataturk wellicht?
Bedankt, Lavigerie, voor een geweldige lach, we hebben het nog wel eens over blonde mokkels en die Amsterdamse wallen, Abi.

3 jul 2010

notenbalk: mollen, kruisen, matten voor Pombals postkoets en de gladhouten knopen op een vest



Minha terra
Heel veel jaren geleden
eigende de markies zich de wereld toe
en legde in zijn diligence
een zandtapijt
om nooit geen poot meer te hoeven zetten
op Lisboneese grond
hij had bergen
verzet

29 mei 2010

vogelrestaurant van Lidwina van Schiedam

Je hebt een goed playboek nodig voor je een goed bidboek uit kunt brengen.

23 mei 2010

16 mei 2010

de Zusters van Blauwhuis

Kaantjes in bouillon, vlaflip, gebakken aardappelen en die tranen van het lachen in de gang.
Blijdorp



Minachting en Mensen Rechten.


Wanneer door verjaring aangifte bij de politie niet mogelijk is, is het in overleg met de bureau zedenpolitie wél mogelijk om -na een intake - een melding te doen.
Er volgt géén opsporing.
Het gesprek waarin je je verhaal doet van datgene waarvan je aangifte had willen doen wordt opgenomen, op een CD gebrand en in een kluis bewaard.

Je krijgt zélf geen kopietje.

De comissie Deetman, of wie daartoe bevoegd is c.q. toestemming krijgt, kan met het computerregistratie-nummer (op mijn scan hier van mijn volgende stap tbv mijn privacy dus weggehaald) in justitiecomputer dit wél opvragen.

Het Congregatie-bestuur is op de hoogte van (een deel) van mijn klachten, waaronder in ieder geval mbt het (seksueel) geweld.
Of wordt geacht dat te zijn, ik sprak mij uit tegenover bestuurmedewerkster Elly Moonen, wiens taak dat destijds was.
Naast nog een aantal andere mensen -w.o. van Hulp en Recht en het Bisdom - werd Elly Moonen door mij op de hoogte gesteld dat ik aangifte had willen doen, wat door verjaring niet mogelijk was.
Ik kreeg van Elly 2 zaken te horen die voor mij erg belangrijk waren:
een daarvan was de suggestie, het aanbod dat ik mijn verhaal op papier kon doen wat aan het Archief van de Congregatie zou worden toegevoegd, zoals dat ook al bij een andere vrouw het geval is.
Ik was (noch ben) geinteresseerd in het toevoegen van een verhaal, mijn klacht, aan (een op dat moment nog niet overgedragen en nog steeds particulier) archief.
Weliswaar zijn het "mijn nonnen" maar ik maakte nooit de keuze voor toegetreden lid.
Ik had bovendien daardoor meer dan genoeg ervaring opgedaan met het particulier zijn van dit Congregatie archief.
Het kan dus ook niet de Congregatie zijn die beschikt over (toegang tot informatie mbt. ) mijn verleden en de Zorg van de Congratie.
Ik was als kind immers Staats- én Kerk Zorg-afhankelijk toen ik dat van mijn familie niet meer kon én dankzij Staat, Kerk én Congregatie en een daaraan behoefte hebbende dit tolererende samenleving mocht zijn.

Ik had -ook op dat moment - bovendien daardoor in ruim 20 jaar méér dan genoeg ervaring opgedaan met het particulier zijn van dit Congregatie archief en de bijzonder destructieve gevolgen ervan.
En de Staat? Die had "gewoon" even een foutje gemaakt, waarvan dankzij het gebrek aan Zorg de omvang niet bekend kon worden.
Tot zorgvuldige archivarissen aan het werk gingen.


Ook ik heb kinderen. Dank je wel, van Westerloo voor de verhalen van Roosje.

10 mei 2010

13 apr 2010

Le ping-pong des planètes bij bergen marmelades op brood

Dat er soms brokken Oostenrijkse lucht naar beneden komen
in die vervloekte puzzel is lastig.
Maar wanneer er nu ook al Televisies, wat heel wat anders is dan tv's, naar beneden donderen...

is het maar goed te weten dat er op diezelfde puzzels ook zo veel van die onwaarschijnlijke balkons staan vol met bloedsaaie bakken
blommen.
Gewoon een kwestie van stug passen en meten dus.

Ik hou niet van geraniums. Maar als je op die kartonnetjes slaat om ze te laten passen ipv passend zoekt, knakken ze om en gaan ze stuk.

Sorry Dames voici finallement le grand chambardement ; blijven jullie maar lekker liggen en hou de sterren even vast maar ik ga jullie gezamelijke Eerwaarde Zusterschap krentenbrood achter de rodonderons flikkeren.




20 mrt 2010

Uit de brief van de Paus aan Ierland

15 april : de Engelse tekst dankzij RK Documenten.nl kunnen vervangen door deNederlandse tekst. Waarvoor mijn zeer gewaardeerde dank!...

Tot de slachtoffers van misbruik en hun families

...
6 U hebt verschrikkelijk geleden en dat spijt mij werkelijk. Ik weet dat niets het kwaad ongedaan kan maken dat u hebt geleden.

Uw vertrouwen is beschaamd en uw waardigheid geschonden.
Velen van u hebben ervaren dat, toen u voldoende moed had om te spreken over wat u was overkomen, niemand naar u luisterde.

Degenen onder u die het slachtoffer van misbruik zijn geweest in internaten, moeten hebben gevoeld dat er geen manier was om aan het lijden te ontkomen.
Het is begrijpelijk dat u het moeilijk vindt te vergeven of met de Kerk te worden verzoend.

Namens haar breng ik openlijk de schaamte en de spijt tot uitdrukking die wij allen voelen. Tegelijkertijd vraag ik u om de hoop niet te verliezen.

In de gemeenschap van de Kerk ontmoeten wij Jezus Christus, Hijzelf was slachtoffer van onrecht en zonde. Evenals u draagt Hij nog steeds de wonden van zijn onrechtvaardig lijden.
Hij begrijpt de diepte van uw smart en de voortdurende uitwerking ervan op uw leven en relaties met anderen, uw relatie met de Kerk inbegrepen.

Ik weet dat enkelen van u het moeilijk vinden zelfs een kerk binnen te gaan na wat er is gebeurd.

Echter, dezelfde wonden van Christus, die zijn veranderd door zijn heilzaam lijden, zijn de instrumenten waardoor de macht van het kwaad is gebroken en wij worden herboren tot het leven en de hoop.

Ik geloof – ook in de donkerste en meest hopeloze omstandigheden - vast in de helende kracht van zijn opofferende liefde, die bevrijding en de belofte van een nieuw begin brengt.
Nu ik mij tot u wend als herder, die bezorgd is om het welzijn van alle kinderen van God, vraag ik u nederig na te denken over wat ik u heb gezegd.
Ik bid dat u, wanneer u nadert tot Christus en aan het leven van zijn Kerk deelneemt - een Kerk, gezuiverd door boetedoening en vernieuwd in de herderlijke liefde - ertoe kunt komen de eindeloze liefde van Christus voor ieder van u opnieuw te ontdekken.
Ik vertrouw erop dat u op deze wijze in staat zult zijn verzoening, diepe innerlijke genezing en vrede te vinden.

Tot de priesters en religieuzen die kinderen hebben misbruikt

7 U hebt het vertrouwen dat in u werd gesteld door onschuldige jongeren en hun ouders, geschonden. U moet hiervoor verantwoording afleggen voor de almachtige God, evenals voor de daartoe bevoegde rechtbanken.
U hebt de achting van het volk van Ierland verloren en smaad en schande gebracht over uw medebroeders.
Wie onder u priester is, heeft de heiligheid van het heilige Wijdingssacrament, waarin Christus zich in ons en onze handelingen tegenwoordig stelt geschonden.

Samen met de enorme schade die de slachtoffers is toegebracht, is er grote schade berokkend aan de Kerk en het publieke beeld van het priesterschap en het religieuze leven.
Ik spoor u aan uw geweten te onderzoeken, uw verantwoordelijkheid voor de zonden die u hebt bedreven op u te nemen en nederig uw spijt te betuigen. Oprechte spijt opent de deur naar Gods vergeving en de genade van ware beterschap. Door te bidden en boete te doen voor hen die u hebt gekrenkt, moet u trachten uw handelingen weer goed te maken. Het heilzame offer van Christus heeft de kracht zelfs de zwaarste zonde te vergeven en ook uit het verschrikkelijkste het goede voort te brengen. Tegelijkertijd eist Gods gerechtigheid dat wij verantwoording van onze daden afleggen zonder iets te verbergen. Erkent openlijk uw schuld, onderwerpt u aan de eisen van de gerechtigheid, maar wanhoopt niet aan de barmhartigheid van God.

Tot de ouders
8 U bent ten diepste geschokt toen u de verschrikkelijke dingen moest vernemen die plaatsvonden in een omgeving die de veiligste van allemaal had moeten zijn.

In de wereld van vandaag is het niet gemakkelijk een thuis te stichten en kinderen op te voeden.

Zij verdienen het bemind en gewenst op te groeien in een veilige omgeving, met een sterk gevoel voor hun identiteit en hun waarde. Zij hebben er recht op om te worden opgevoed in authentieke, morele waarden, die geworteld zijn in de waardigheid van de menselijke persoon, om te worden geïnspireerd door ons katholiek geloof en manieren van gedrag en houding te leren die hen brengen tot een gezond zelfrespect en een duurzaam geluk.

Deze edele en veeleisende taak wordt op de eerste plaats aan u, hun ouders, toevertrouwd.
Ik spoor u aan uw aandeel hierin op u te nemen om de best mogelijke zorg voor de kinderen te garanderen, zowel in huis als in de maatschappij in het algemeen.

De Kerk zal van haar kant de maatregelen die de laatste jaren zijn genomen om de jongeren te beschermen in de omgeving van parochie en school, in praktijk brengen.

Weest u ervan verzekerd dat ik, terwijl u uw belangrijke verantwoordelijkheid neemt, u nabij ben en u de steun van mijn gebed bied
.......

From the Vatican, March 19th, 2010, on the Solemnity of Saint Joseph
BENEDICTUS PP. XVI

16 mrt 2010

't Kan van de behanger zijn, misschien wel van de burgervader van Amsterdam zijn of iemand uit Den Haag.I

Meisje X tussen maag en vingertoppen.

Net wanneer ik denk nu gaat het lukken barst de bel los voor de volgende ronde waarvan ik inmiddels de tel kwijt ben.
Het gevecht, nog steeds, tussen maag en vingertoppen dat mijn tong, die vele zinnen als kerkelijke rituelen buiten jezelf om, inmiddels wel aan kon.
Kapo geweld waarvoor de omtrekkende bewegingen van domme grapjes nodig zijn omdat een zwembad bij elkaar gillen, of de bescheidener versie daarvan binnenshuis nog veel erger is.

Dan, 17.13 u verliezen mijn vingertoppen het weer van mijn buik in zwembadversie.

11 mrt 2010

10 maart - 11 maart 2010


"...Het was de nood, de dringende geestelijke en lichamelijke nood van
zeker soort van ongelukkige kinderen,voor welke de steeds zo
werkzame liefdadigheid van Amsterdamse katholieken, ik weet niet uit
welke vergetelheid, nog niet gezorgd had, die eindelijk door weinigen opgemerkt,
dezer liefde tot edelmoedige pogingen uitlokte.

Welnu Mijne Dochters, op uw bede, heb ik, (…) na alles voor godoverwogen te
hebben, de regeling uwer Congregatie vaststgestelden verleen ik u bij dezen op
den voet dier regeling de erkenningen vestiging als religieuze congregatie."

Gegeven te Sassenheim den 26en September 1857 Franciscus Jacobus, Bisschop van Haarlem

Eraan herinnerende

dat de Verenigde Naties in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,
hebben verkondigd dat kinderen recht hebben op bijzondere zorg en bijstand,

Ervan overtuigd

dat aan het gezin, als de kern van de samenleving en de natuurlijke omgeving voor de ontplooiing en het welzijn van al haar leden en van kinderen in het bijzonder, de nodige bescherming en bijstand dient te worden verleend opdat het zijn verantwoordelijkheden binnen de gemeenschap volledig kan dragen,

Erkennende

dat het kind, voor de volledige en harmonische ontplooiing van zijn persoonlijkheid, dient op te groeien in een gezin, in een sfeer van geluk,liefde en begrip,

Overwegende

dat het kind volledig dient te worden voorbereid op het leiden van
een zelfstandig leven in de samenleving, en dient te worden opgevoed in de geest van de in het Handvest der Verenigde Naties verkondigde idealen, en in het bijzonder in de geest van vrede, waardigheid, verdraagzaamheid, vrijheid,gelijkheid en solidariteit,

Indachtig dat,

zoals aangegeven in de Verklaring van de Rechten van het Kind,
aangenomen door de Algemene Vergadering van 20 november 1959,

"het kind op grond van zijn lichamelijke en geestelijke onrijpheid bijzondere
bescherming en zorg nodig heeft, met inbegrip van geëigende wettelijke
bescherming, zowel vóórals na de geboorte"

zijn het volgende overeengekomen:

art.5
De Staten die partij zijn, eerbiedigen de verantwoordelijkheden, rechten en plichten van de ouders of, indien van toepassing, van de leden van de familie in ruimere zin of de gemeenschap al naar gelang het plaatselijk gebruik, van wettige voogden of anderen die wettelijk verantwoordelijk zijn voor het kind, voor het voorzien in passende leiding en begeleiding bij de uitoefening door het kind van de in dit Verdrag erkende rechten, op een wijze die verenigbaar is met de zich ontwikkelende vermogens van het kind.


art.141.

De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst.
2. De Staten die partij zijn, eerbiedigen de rechten en plichten van de ouders en, indien van toepassing, van de wettige voogden, om het kind te leiden in de uitoefening van zijn of haar recht op een wijze die verenigbaar is met de zich ontwikkelende vermogens van het kind.
3. De vrijheid van eenieder zijn godsdienst of levensovertuiging tot uiting te brengen kan slechts in die mate worden beperkt als wordt voorgeschreven door de wet en noodzakelijk is ter bescherming van de openbare veiligheid, de openbare orde, de volksgezondheid of de goede zeden, of van de fundamentele rechten en vrijheden van anderen.

Uit: Universele Verklaring van de Rechten van het Kind

9 mrt 2010

Het wybertje van checkpoint Charlie; Ubalda's hand

Broeder Alphons

"We wisten wie zijn vingers niet kon thuis houden. Daar spraken we als jongens onderling wel over. Zelf ben ik niet misbruikt." Ook later, inmiddels werkzaam in het internaat als broeder Alfons, ving Schobben gefluisterde verhalen op. Zoals over die collegabroeder uit de ziekenzaal die 'dingen met kinderen deed'. "Plots werd hij weggestuurd." Broeder Alfons ziet het nog voor zich als de dag van gisteren: die lege broederstoelen in de eetzaal van het jongenspensionaat. Weer was er een collegabroeder spoorslags vertrokken. Opnieuw gingen alle alarmbellen bij de Heerlenaar rinkelen. Waarom er wederom een stoel leeg was wist hij niet zeker, maar een sterk vermoeden had de geestelijke wel. "Dat had met kindermisbruik te maken, dat denk ik nu nog steeds. Let op: concrete bewijzen heb ik niet, maar die heeft niemand. We wisten feitelijk dat het gebeurde, maar iedereen hield zijn mond dicht", zegt Schobben. "Dat moest ook van hogerhand. We hadden een spreekverbod. Bovendien leefden we toen in een wereld die heel erg gesloten was. Het was zelfs niet de bedoeling dat je door een raam naar buiten keek. 'Niet naar de boze buitenwereld kijken', zei een andere broeder dan tegen mij en trok me weg."



Geertruida, Amsterdam (bron: Op welke golflengte stem jij af)


Het eerste woord wat een van de mooiste mensen ter wereld na zijn eis om liedeliedelies in verstaanbaar Nederlands sprak was niet pappa of mamma maar: kijkekijke. Voor zijn zeer effectieve methoden mij duidelijk te maken wáár hij dan toch wel wilde kijken had hij zijn handen en 2 kleine pootjes. Ik ook. Die van mij waren een beetje groter. We pasten precies. Ook tijdens dat verliefde kijken.


En God zag dat het goed was.

5 mrt 2010

Dag broer Heeft U een plekkie waar ik 's morgens op visite ga? Dag broer


Welkom thuis.
De Dokter buiging buiging werkte zei de witgekapte Jacinta portier in Driehuis.