bron alle 4: weringsfolder roeping, archief KDC
toegevoegd 2x 6-3.
Zr Laetitia in haar spreekkamer aan de Elandstraat
Misschien is het bijzondere van de vrouw wel dat ik weet dat deze foto's van die directrice, die ook boeman moest spelen in dat geinfantiliseerde systeem, zo écht is!
In deze zelfde spreekkamer aan de tafel schuin
Misschien is het bijzondere van de vrouw wel dat ik weet dat deze foto's van die directrice, die ook boeman moest spelen in dat geinfantiliseerde systeem, zo écht is!
In deze zelfde spreekkamer aan de tafel schuin
voor haar bureau stond in '60 een pick-up waarop zij die zaterdagmiddag Toon Hermans voor ons draaide 'een balonnetje dat danst in de wind, aan een draadje in de zon, zo'n b'lon, b'lon b'lon', toen wij moesten weten dat mijn vader ons niet meer zou komen halen zaterdags omdat hij de dag ervoor was begraven.
Zij heeft het nooit gezegd , zij bevestigde wat ik vroeg en gaf Toons ballon.
Daarna nam ze ons mee naar de kapel. Door de verkeerde gang: die van de zusters.
(herplaatst log van 2.2)
Zij heeft het nooit gezegd , zij bevestigde wat ik vroeg en gaf Toons ballon.
Daarna nam ze ons mee naar de kapel. Door de verkeerde gang: die van de zusters.
(herplaatst log van 2.2)
10 opmerkingen:
Op de foto's staan mijn broers op.
De ene die naast de zuster staat in korte broek (niet in geruite overhemd) en de jongen met de bril.
Zelf ben ik tot mijn 13e ook in de voorzienigheid geweest.
Wat harstikke leuk.
Mooie foto's vind je niet?
Geef me aub de voornamen (sorry maar géén familienamen hier) even terug, want -je andere broer weet ik niet zeker - maar met die ene jongste heb ik volgens mij in dezelfde groep gezeten. (Of heeft hij een geweldige indruk op mij gemaakt, doordat hij met een lui oog het spannendste oog had wat ik me voor kon stellen ?)
Met jou dus niet onmogelijk in ieder geval samen in het moederhuis.
Wellicht deelden wij zelfs een slaapzaal?
Bij wie zat je?
Leuk idee. Bedankt voor die brede lach die ik daardoor hier nu heb. Hoop dat ook jij (en misschien je broers) het leuk vinden weer iets terug te vinden en het niet alleen maar schrikken was. Weet je in ieder geval méér dan welkom wanneer je nog eens wat van je wilt (kunt) laten horen.
Maar in ieder geval ook voor jou (jullie) een héél goede dag, en bedankt voor je reactie (én mijn lach)
Die 2e foto, met die 4 kinderen, vind ik een van de mooiste die ik ken van de Voorzienigheid.
Het ene manneke wordt duidelijk opgevoed door Het Gezag, het smoeltje van de ander.
In mijn herinnering horen die 2 op een of andere manier bij elkaar, misschien als vrienden. Wat gezien de leeftijd en situatie nogal voor de hand ligt natuurlijk, geen idee.
Toen ik een paar jaar terug een gesprek had met de toen 80 jarige Laetitia vertelde zij mij een verhaal.
Over haar taken, Het Gezag.
Zij vertederd en lachend, het deed mij soms, héél letterlijk de rillingen over mijn rug lopen.
Het heeft mij héél veel duidelijk gemaakt.
Ze vertelde hoe zij -inderdaad - de meest onzinnige dingen op moest lossen die er voorkwamen.
Een van haar voorbeelden was over 2 jochies.
Ze hadden gevochten, van een van hen waren een paar knoopsgaten van zijn blouse uitgescheurd.
Door de groepsleiding doorgestuurd naar Het Gezag dus.
Daar moest pedagogisch ingegrepen worden, niet zozeer om het vechten, wél over het vernielde overhemd.
Ze vertelde hoe ze het manneke had gevraagd hoe hij voorstelde dat weer in orde te maken, wat hij niet had gekund.
Natuurlijk niet.
Mede dankzij 9-hoog, de kledingvoorziening, bestonden draad en naald, niet voor ons - anders dan het naaien van je nummer ( of bij mij de onmogelijkheid van strepen op een kabouteruniformmouw)
Hij kon het niet oplossen in ieder geval.
Daarom had Laetitia, zo vertelde ze, dan maar voorgesteld, dat hij de schade moest vergoeden, van zijn zakgeld.
Ik heb niet eens geprobeerd die vreselijke rillingen die toen over mijn rug uit te leggen.
Ik herkende alleen dat "pedagogische" beleid en de maatregel maar, die gold niet alleen in dat moederhuis.
Ik heb haar niet gevraagd wat je geacht werd te doen wanneer je helemaal geen zakgeld kreeg of had.
Als ik nu -bedenkend dat naast Het Gezag ook die fotgraaf aanwezig was - naar die foto's kijk, de bekkies, de overhemdjes, realiseer ik me dat verhaal en dat 80 jarige bekkie weer.
En weet ik dat óók dat lekker hangen op dat bureau van die jongste broer zo echt was.
Bij mijn gesprek met Laetitia was, ook op mijn uitdrukkelijk verzoek, een derde aanwezig.
Die, toen ze zag wat er gebeurde, in wilde grijpen toen ze zag wat er gebeurde.
En van de beste zaken die ik ooit in mijn leven deed, was toen naar Leatitia luisteren. En naar haar koppie kijken.
Die 80 jarige Het Gezag was prachtig; had een prachtig bekkie, ze straalde en was vertederd, toen ze het vertelde.
In dat spreekkamertje van Laetitia ligt heel veel schuld.
Misschien was het verhaal wat ze toen vertelde wel over broers van je. Of zelfs over deze foto, er lijken in ieder geval ook benen geinspecteerd te worden.
Dan hoop ik dat je verstaat wat ik je vertel, en hoe ze keek toen zij dat vertelde, en daarin - net als mijn rillingen - héél echt was.
Frans zegt,
Mijn broers heten Jopie en corrie (met het luie oog).
Ikzelf zoende elke avond met een meisje van de zaal.
Hoe ze heette weet ik niet meer.
Maar ja, herinneringen.
Frans
Ik was het niet, Frans. ;-)
Dát zou ik me ongetwijfeld hebben herinnerd.
Mag ik dan nu ter ere van Kerst even dat gemis bij je inhalen?
Zoen!
Corrie herinner ik mij wel, door dat spannende oog van hem.
Dat stond hem mooi. :-)
Ik denk zelfs dat hij bij mij in de groep zat, bij Eleonora.
Misschien jij ook wel?
Ik hoop dat je vooral ook genieten kunt van herinneringen zo op Kerst én de dromen die daar ook bij horen.
http://www.youtube.com/watch?v=lwQmDvuORY0
HALLO
IK BEN DE ZUS VAN DE TWEE BROERS OP DE FOTO IK ZAT WEL IN DEZELFDE GROEP IK HAD OOK ROOD HAAR.IK HEET GREET. IK WEET DAT MIJN BROER EEN LUI OOG HAD MAAR HIJ WAS OOK HEEL AANDOENLIJK HEEL LIEF.IK ZAT BIJ ZUSTER SARTO IN DE WIGWAM.
ik ken joop hij is me broer.ik ben trots op mij broer.en ik had nog een zus annie.ik had leuke herinneringen aan de voorzienigheid.en ik vind het leuke foto's ze herinneren me aan de voorzieningheid.
ik ben joop.ik ken de jongen met het luie oog hij is me broer.maar ik wel eens zien over het heilige cuminie.en ik vind het harstikke leuk dat er foto's zijn.ze laten me denken aan vroeger.maar ik heb leuke tijden gehad.ik vond de 2de foto mooi met die vier kinderen.ik had nod een zus annie.het zijn leuke foto's ze herinneren me aan de voorzieningheid.
Fijn te lezen dat ook jij blij bent met die foto's.
Daar ben ik dan weer blij mee!
Ik vind het zelf ook erg mooie (en zeker voor reclamemateriaal, wat het destijds waren) erg realistische ook.
Overigens mocht je dat niet weten: er is nog steeds een fotoarchief bij de zusters in Bosbeek.
Ik ken het niet, want ik heb na jaren gedonder daarover mijn buik meer dan vol van dat gezeur, maar wie weet vind jij het leuk en heb jij er wat aan, dan heb je hierbij de informatie in ieder geval.
Mocht ook jij het leuk vinden wat van je herinneringen te laten weten, hartstikke leuk natuurlijk.
Ik ben zelf nogal bezig rond
"de Engelse boot", dus..uh.. mocht je daar herinneringen aan hebben of nu krijgen gráág :-)
maar ook zonder dat, weet je welkom.
Wauw, super kippevel moment. Wist niet of ik moest lachen of huilen. Bizar!
Was samen met mijn 15 jarige kleinzoon een beetje aan het grasduinen. Vond het al spannend een foto van 'mijn' balkonnetje te vinden en een foto van de speelplaats...ik kijk en denk ben ik dat?.. Moest mijn man er bij halen om bevestiging te krijgen.
De Amerikanenboot....milkshakes, piraten, snoep en speelgoed. Nu ben ik zelf met een Amerikaan getrouwd!
Peggy
Een reactie posten