17 aug 2008
Had of heb jij ook te maken met dyslexie?
Heb jij óók te maken (gehad) met dyslexie?
Misschien met het tekort aan kennis en vooral de vele vooroordelen die hierover bestaan?
Vooroordelen die zoveel te maken hebben met domweg gebrek aan kennis, goed onderzoek, vooroordelen bij (slechte) diagnose en onderzoek, door geld en subsidies?
Dan heb ook jij misschien wel iets aan deze informatie.
Tenslotte: zoals er bv. over autisme afschuwelijk wrede verhalen bestonden over de rol van de ouders (die eeuwige boze moederheks) kan én kon ook onkunde, geld én subsidies rond dyslexie (en andere lastige zaken) tot dergelijke idiotie en grote problemen leiden.
Voor kinderen én ouders.
Héél goed nieuws dus. Misschien ook voor jou?
Ernstige dyslexie vanaf 01-01-2009 in het basispakket (update)
Vanaf 2009 wordt het basispakket zorgverzekeringen uitgebreid met de diagnostiek en behandeling van ernstige dyslexie voor kinderen bij wie de zorg op zeven- of achtjarige leeftijd aanvangt en die op of na 1 januari 2001 geboren zijn.
De huidige groep kinderen met dyslexie krijgt geen vergoeding.
De ministerraad heeft hier op voorstel van minister Klink van Volksgezondheid, Welzijn en Sport mee ingestemd. Deze maatregel kost jaarlijks 27,9 miljoen euro.
Met het opnemen van dyslexiezorg in het basispakket geeft het kabinet uitvoering aan een met algemene stemmen aanvaarde motie van de Tweede Kamerleden Van Miltenburg (VVD) en Van der Veen (PvdA).
In de uitvoering is, op basis van advies van het College voor zorgverzekeringen, gekozen voor vergoeding van de behandeling bij kinderen bij wie de zorg aanvangt op de leeftijd van zeven of acht jaar. Op die leeftijd wordt ernstige dyslexie meestal gesignaleerd.
Overigens valt alleen de diagnostiek en behandeling van kinderen conform de criteria van het Protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling binnen het basispakket.
De Nederlandse Zorgautoriteit volgt de uitvoering van dit proces.
In 2011 zal de regeling worden geëvalueerd.
bron: Persberichten Minsterraad
op Masterplan Dyslexie
Misschien met het tekort aan kennis en vooral de vele vooroordelen die hierover bestaan?
Vooroordelen die zoveel te maken hebben met domweg gebrek aan kennis, goed onderzoek, vooroordelen bij (slechte) diagnose en onderzoek, door geld en subsidies?
Dan heb ook jij misschien wel iets aan deze informatie.
Tenslotte: zoals er bv. over autisme afschuwelijk wrede verhalen bestonden over de rol van de ouders (die eeuwige boze moederheks) kan én kon ook onkunde, geld én subsidies rond dyslexie (en andere lastige zaken) tot dergelijke idiotie en grote problemen leiden.
Voor kinderen én ouders.
Héél goed nieuws dus. Misschien ook voor jou?
Ernstige dyslexie vanaf 01-01-2009 in het basispakket (update)
Vanaf 2009 wordt het basispakket zorgverzekeringen uitgebreid met de diagnostiek en behandeling van ernstige dyslexie voor kinderen bij wie de zorg op zeven- of achtjarige leeftijd aanvangt en die op of na 1 januari 2001 geboren zijn.
De huidige groep kinderen met dyslexie krijgt geen vergoeding.
De ministerraad heeft hier op voorstel van minister Klink van Volksgezondheid, Welzijn en Sport mee ingestemd. Deze maatregel kost jaarlijks 27,9 miljoen euro.
Met het opnemen van dyslexiezorg in het basispakket geeft het kabinet uitvoering aan een met algemene stemmen aanvaarde motie van de Tweede Kamerleden Van Miltenburg (VVD) en Van der Veen (PvdA).
In de uitvoering is, op basis van advies van het College voor zorgverzekeringen, gekozen voor vergoeding van de behandeling bij kinderen bij wie de zorg aanvangt op de leeftijd van zeven of acht jaar. Op die leeftijd wordt ernstige dyslexie meestal gesignaleerd.
Overigens valt alleen de diagnostiek en behandeling van kinderen conform de criteria van het Protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling binnen het basispakket.
De Nederlandse Zorgautoriteit volgt de uitvoering van dit proces.
In 2011 zal de regeling worden geëvalueerd.
bron: Persberichten Minsterraad
op Masterplan Dyslexie
3 aug 2008
Over klokken en klepels
Het blijft boeiend die niet-bestaande sociale geschiedenis van Neerlands tehuizen, waarvan wij deel uitmaken en die informatie noodzaak.
Nu heb ik mij, dankzij een lachbui bij de herkenning van een foto, kennelijk ook al laten klonen tot "de kinderen".
citaat: "Ingang van 'De Voorzienigheid' in de Elandsstraat
De plek waar de kleuters van het Jongensweeshuis verpleegd werden.
Het viel de kinderen op dat de zusters altijd met z'n tweeën de straat op gingen en schuin de trap afliepen."
Overigens is ook erg veel van de overige historische informatie op die site vooral erg veel
informatie over klokken.
Klokken en klepels, maar kennelijk zonder te weten hoe die klok geklonken zou kunnen hebben.
Er valt de zusters héél veel te verwijten over hoe zij om zijn gegaan met de historische realiteit van hun verleden.
Ook dat is deel van het tehuis verleden van Nederland.
En zeker, ik verwijt ze dat ook. Ik vind dat, om voor mij zeer goede redenen, zelfs misdadig.
Ik ben partijdig.
Maar wanneer ik dit soort onzin zie, dan ga ik - na ongeloof en lachbui - over mijn nek!
En ben ik blij dat ik die koppies én de woorden ken, van die zusters, die broeders én heel veel van de (vroegere)kinderen én hun (klein)kinderen. Dan ben ik blij met die brommende en onmogelijke broeder Boromeus, met Laetitia, en een heel klein beetje zelfs met Ansfrieda, dankbaar voor de trots van Germana, al vind en vond ik die fout.
Ben ik beretrots op het benul van broeder Dalmatius van Heel en de zijnen, waarmee zij een moeizame weg zochten in realistische problemen en belangen, zorgdragend voor ons gezamelijk verleden.
En heel erg blij met een 92 jarige, tantetje en haar nicht, die op zoek was naar haar vader.
Maar zeker ook met de moeite die ik had en nam al die mensen te verstaan.
Waardoor ik mij mijn verleden niet liet afnemen.
Niet door de zusters, niet door minachting, niet door bromberen boven op een berg archiefstukken, maar ook niet door dit soort sites waarvan je je af kunt vragen wat daarmee wordt aangericht maar vooral wie daar eigenlijk iets mee opschiet.
Vooralsnog lijkt het slechts bij te dragen aan het zwijgen van vroegere zorgontvangers.
En dat vind ik in ieder geval meer dan kwalijk én goedkoop.
Misschien ben ik daarbij dan wel vooral blij met die sigarenrook én die schoot van rector Starrenburg.
Zonder het kennen van die rook en die schoot was ik vast niet zo eigenwijs gebleven, maar, zoals zovelen, inderdaad mijn verleden, mijn erfenis - daarmee mijzelf - kwijt geweest!
Maar uh, onbekende, natuurlijk wél bedankt voor die volgende lachbui van mij over diezelfde foto! Laten we dit dus ook maar opnemen bij de ontdekkingstochten over die sociale geschiedenis van de Zorg: (respectloos ) gebruik van bronnen , zoals vroegere zorg-afhankelijken. Om van archief materiaal maar helemaal te zwijgen.
Onverantwoord, kwalijk en heel goedkoop dus.
Nu heb ik mij, dankzij een lachbui bij de herkenning van een foto, kennelijk ook al laten klonen tot "de kinderen".
citaat: "Ingang van 'De Voorzienigheid' in de Elandsstraat
De plek waar de kleuters van het Jongensweeshuis verpleegd werden.
Het viel de kinderen op dat de zusters altijd met z'n tweeën de straat op gingen en schuin de trap afliepen."
Overigens is ook erg veel van de overige historische informatie op die site vooral erg veel
informatie over klokken.
Klokken en klepels, maar kennelijk zonder te weten hoe die klok geklonken zou kunnen hebben.
Er valt de zusters héél veel te verwijten over hoe zij om zijn gegaan met de historische realiteit van hun verleden.
Ook dat is deel van het tehuis verleden van Nederland.
En zeker, ik verwijt ze dat ook. Ik vind dat, om voor mij zeer goede redenen, zelfs misdadig.
Ik ben partijdig.
Maar wanneer ik dit soort onzin zie, dan ga ik - na ongeloof en lachbui - over mijn nek!
En ben ik blij dat ik die koppies én de woorden ken, van die zusters, die broeders én heel veel van de (vroegere)kinderen én hun (klein)kinderen. Dan ben ik blij met die brommende en onmogelijke broeder Boromeus, met Laetitia, en een heel klein beetje zelfs met Ansfrieda, dankbaar voor de trots van Germana, al vind en vond ik die fout.
Ben ik beretrots op het benul van broeder Dalmatius van Heel en de zijnen, waarmee zij een moeizame weg zochten in realistische problemen en belangen, zorgdragend voor ons gezamelijk verleden.
En heel erg blij met een 92 jarige, tantetje en haar nicht, die op zoek was naar haar vader.
Maar zeker ook met de moeite die ik had en nam al die mensen te verstaan.
Waardoor ik mij mijn verleden niet liet afnemen.
Niet door de zusters, niet door minachting, niet door bromberen boven op een berg archiefstukken, maar ook niet door dit soort sites waarvan je je af kunt vragen wat daarmee wordt aangericht maar vooral wie daar eigenlijk iets mee opschiet.
Vooralsnog lijkt het slechts bij te dragen aan het zwijgen van vroegere zorgontvangers.
En dat vind ik in ieder geval meer dan kwalijk én goedkoop.
Misschien ben ik daarbij dan wel vooral blij met die sigarenrook én die schoot van rector Starrenburg.
Zonder het kennen van die rook en die schoot was ik vast niet zo eigenwijs gebleven, maar, zoals zovelen, inderdaad mijn verleden, mijn erfenis - daarmee mijzelf - kwijt geweest!
Maar uh, onbekende, natuurlijk wél bedankt voor die volgende lachbui van mij over diezelfde foto! Laten we dit dus ook maar opnemen bij de ontdekkingstochten over die sociale geschiedenis van de Zorg: (respectloos ) gebruik van bronnen , zoals vroegere zorg-afhankelijken. Om van archief materiaal maar helemaal te zwijgen.
Onverantwoord, kwalijk en heel goedkoop dus.
Labels:
algemeen,
Amsterdam,
literatuur,
lots genoten,
particuliere archieven
17 apr 2008
16 mrt 2008
klappend mondgebed;
Loving Sisters - Get Thee Behind Me Satan
Wat slaw icks double blinds
slaapzalen where angels don't dare to go
Man!
Starreburg !
tjeezus cristus, hoe heb je óóit zó stóm kunnen zijn !
wápenfabrikant !
Pats boem paukeslag
6 mrt 2008
verjaardagscadeautje; monument voor mosquita
35 jaar na Noordwijkerhout verschijnt het rapport van DCI!
Dat werd dan tijd ook, Stan.
Dank jullie wel!
"Jongeren kropen steeds in de kerk en gingen de klok luiden"
Dat werd dan tijd ook, Stan.
Dank jullie wel!
"Jongeren kropen steeds in de kerk en gingen de klok luiden"
20 feb 2008
Stellvertreter
Je risque vos murmures
Vos tomates mûres
J'affirme que l'on m'a proposé beaucoup d'argent
Pour vendre mes chances
Dans le Tour de France
Le Tour est un spectacle et plaît à beaucoup de gens
Pour une femme morte
dans votre hôpital,
je réclame, Dieu, votre grâce.
Si votre paradis n'est pas ornemental,
gardez-lui sa petite place.
Guy Beart
Vos tomates mûres
J'affirme que l'on m'a proposé beaucoup d'argent
Pour vendre mes chances
Dans le Tour de France
Le Tour est un spectacle et plaît à beaucoup de gens
Pour une femme morte
dans votre hôpital,
je réclame, Dieu, votre grâce.
Si votre paradis n'est pas ornemental,
gardez-lui sa petite place.
Guy Beart
11 feb 2008
Dringend Hulp gevraagd! Wie herkent deze zuster?
Ik vroeg het al eens eerder, maar kreeg daarop geen antwoord. Nog maar eens geprobeerd dan.
Wie weet.
Mocht je me kunnen helpen: laat dan aub iets horen.
Dit is voor mij erg belangrijk.
Ik vond deze foto 'zo'n jaar of 21/2 geleden.
Ik wil heel erg graag weten en van mijzelf begrijpen waarom ik in een verschrikkelijke paniek raakte bij het zien van deze vrouw.
Ik kreeg er knap ernstige angstaanvallen van, die heel wat ernstiger waren dan menig andere welke ik, door het hebben moeten terug vinden van mijn herinneringen, ken.
Dat betekent dat zij mij dus aan afscuwelijke ervaringen herinnert.
Voor alle duidelijkheid en ter voorkoming van misverstanden of onheuse beschuldiging:
dat wil, denk ik, niet ook zomaar zeggen dat deze zuster als persoon ook daadwerkelijk betrokken is geweest bij die kennelijk heel ernstige herinneringen die er ergens in mijn hoofd, diep in mijn tenen of in mijn ziel begraven liggen.
Een geheugen werkt nu eenmaal wat anders als logisch denken.
De ernstige paniek en angst bij het zien van deze foto is inmiddels redelijk.
Desalniettemin betekent deze persoon nog steeds een hele sterke en verre van gezonde bedreiging voor mij. Sterk genoeg blijkbaar om bij dat deel van mijn ervaringen niet te kunnen, waarschijnlijker dus durven en willen, herinneren.
Mijn gevoelens bepalen daar mijn (on)mogelijkheden.
Daarom mijn dringend verzoek: mocht iemand dit lezen en weten wie zij is (of waarschijnlijker: was) , of een redelijk betrouwbaar idee hebben, laat dat dan aub even weten. Die hulp zou wel eens erg belangrijk voor mij kunnen zijn.
Net als ieder ander wil ik graag mijn hoofd en mijn hersens terug, ook over deze kennelijk zo bedreigende herinneringen.
De foto's zijn uit het Liduinahuis in Leiden ter gelegenheid van het afscheid van bisschop Janssen van Rotterdam. 1956.
Ik vermoed dat mijn herinnering aan (of door haar) is van ergens tussen 1959-1963, maar ook dat weet ik niet helemaal zeker.
Ik wil graag de baas over mijn reacties zijn, dat niet overlaten aan een vrouw op een foto, die me dit even liet weten.
Bedankt, hopelijk!
Wie weet.
Mocht je me kunnen helpen: laat dan aub iets horen.
Dit is voor mij erg belangrijk.
Ik vond deze foto 'zo'n jaar of 21/2 geleden.
Ik wil heel erg graag weten en van mijzelf begrijpen waarom ik in een verschrikkelijke paniek raakte bij het zien van deze vrouw.
Ik kreeg er knap ernstige angstaanvallen van, die heel wat ernstiger waren dan menig andere welke ik, door het hebben moeten terug vinden van mijn herinneringen, ken.
Dat betekent dat zij mij dus aan afscuwelijke ervaringen herinnert.
Voor alle duidelijkheid en ter voorkoming van misverstanden of onheuse beschuldiging:
dat wil, denk ik, niet ook zomaar zeggen dat deze zuster als persoon ook daadwerkelijk betrokken is geweest bij die kennelijk heel ernstige herinneringen die er ergens in mijn hoofd, diep in mijn tenen of in mijn ziel begraven liggen.
Een geheugen werkt nu eenmaal wat anders als logisch denken.
De ernstige paniek en angst bij het zien van deze foto is inmiddels redelijk.
Desalniettemin betekent deze persoon nog steeds een hele sterke en verre van gezonde bedreiging voor mij. Sterk genoeg blijkbaar om bij dat deel van mijn ervaringen niet te kunnen, waarschijnlijker dus durven en willen, herinneren.
Mijn gevoelens bepalen daar mijn (on)mogelijkheden.
Daarom mijn dringend verzoek: mocht iemand dit lezen en weten wie zij is (of waarschijnlijker: was) , of een redelijk betrouwbaar idee hebben, laat dat dan aub even weten. Die hulp zou wel eens erg belangrijk voor mij kunnen zijn.
Net als ieder ander wil ik graag mijn hoofd en mijn hersens terug, ook over deze kennelijk zo bedreigende herinneringen.
De foto's zijn uit het Liduinahuis in Leiden ter gelegenheid van het afscheid van bisschop Janssen van Rotterdam. 1956.
Ik vermoed dat mijn herinnering aan (of door haar) is van ergens tussen 1959-1963, maar ook dat weet ik niet helemaal zeker.
Ik wil graag de baas over mijn reacties zijn, dat niet overlaten aan een vrouw op een foto, die me dit even liet weten.
Bedankt, hopelijk!
Abonneren op:
Posts (Atom)