't ouwe huys, toen een speelplaats nog geen omgehakte bomenen tussen haakjes Schuyt zijn grond nog
had. (ca. 1915)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Het koeren van een eenzame houtduif; over zijn jeugd in het RK Jongensweeshuis met de Zuster van de Voozienigheid en het Aloysius gesticht
Meldpunt Onderzoek Commissie Samson
Naast de Commissie Deetman die het seksueel misbruik binnen de RKK onderzoekt is er de Onderzoekscommissie Samson
Die commissie onderzoekt het seksueel misbruik bij kinderen die door de overheid in instellingen en pleeggezinnen zijn geplaatst.
Dus niet alleen de RKK tehuizen/pleeggezinnen.
Telefonisch (tijdens kantooruren!) 070 - 376 58 72 de contacten/melding/onderzoeksvragen gaan via
medewerk(st)er secretariaat
of
schriftelijk:
Postbus 1 31 51
2501 ED Den Haag
email: info@comsamson.nl
dat geeft dus ook de mogelijkheid wanneer je na het telefonisch gesprek nog verdere informatie wilt geven.
Praktische ervaringstip:
Je kunt het niet fout doen, ook al ben je ontevreden over jezelf of die club. Niks aan de hand
Die onderzoekscommissie is nog minstens tot eind 2011 bezig. Dat betekent dat je dus die mogelijkheid ook hebt - minstens tot eind zomer 2011 - om je verhaal aan te vullen, te veranderen of wat je dan maar wilt, tot JIJ tevreden bent met wat je hebt te zeggen.
Die commissie is er voor jou.
Niet jij voor die commissie!
*****
Voor de liefhebster nog wat gedachten
Al is die commissie er voor jou:
verwacht er géén oplossingen voor jou persoonlijk van!
Die hebben ze niet en is de bedoeling niet.
Het is een onderzoek, meer niet.
En dan ook nog eens een politiek onderzoek.
Het gaat niet over jou. Het gaat niet om jou.
Het gaat over de politiek en verantwoordelijkheid.
Die ministeries weten ook allang dat het seksueel misbruik er was en is gebeurd.
Heel simpel: ze zijn dus echt niet gelukkig met je, maar hebben jou nodig voor hun studie en wat daar politiek mee gebeurd. Dus misschien gaat het ook wel over de toekomst.
Of jij daar persoonlijk iets mee opschiet??
Dat kan alleen jij beslissen of ontdekken door het te doen.
Persoonlijk denk ik van wel.
Meedoen is kiezen.
Als volwassen burger die die overheid iets te zeggen heeft. En géén zwijgend slachtoffer meer is.
Behalve dat ik mijn mond tegenover die voor mij verantwoordelijke overheid open heb gedaan (en zo'n onderzoek - met alle theater die het ook is -belangrijk vind)
Zelf heb ik, waarschijnlijk juist omdat ik mijn mond open deed tegen die voor mij verantwoordelijke overheid, in ieder geval ook iets ontdekt wat ik mij niet eerder had gerealiseerd en belangrijk voor mij is.
Diezelfde mogelijkheid wens ik je graag toe. Wat je er ook van moge denken: die overheid is (ook) verantwoordelijk voor haar kinderen. En was dat ook toen voor mij en voor jou.
Wij zaten (met soms een enkele uitzondering) niet in een vakantiekolonie .
En wie weet heb je ooit verder nog wel eens iets aan de uitkomsten van dat onderzoek ook. Dat weet je bij een Land van Ooit nooit.
Maar wees realistisch in je verwachtingen.
Bovendien, merkte ik, dat mensen die jou nodig hebben voor een onderzoek naar de smaak van kippesoep misschien wel 's beter getraind kunnen worden.
Dat is dan vervelend.
Maar ook met dit soort zaken kun je dus rekening mee houden!
En ook realistisch in zijn. Het is niet makkelijk, hoe goed ze het ook willen proberen: het blijft confronterend.
Hou daar dus rekening mee.
Maar ja zeker, ik liet mij als een knappe sufferd overvallen.
En misschien is juist dat wel heel erg goed geweest.
Zolang je je niet laat afbluffen nogmaals: je kúnt het niet verkeerd doen, je hebt de mogelijkheid het aan te vullen. Ook daar jouw ontdekkingstocht van te maken.
Realistisch zijn is ook bedenken dat je hiervoor mensen om hulp kunt vragen.
Vooraf met je verhaal op een rijtje te krijgen.
Het is bovendien niet meer alleen jouw verhaal, of dat wat je met een paar mensen zelf-gekozen mensen deelt. Een ander gaat er mee aan de wandel en gebruikt het.
Ook dat is ingewikkeld.
Je kunt dus ook vooraf bedenken dat je achteraf iemand nodig hebt over hoe het was.
Al gaat een ander er dan ook mee aan de wandel: zorg dat jij jouw eigen verhaal niet kwijtraakt!
Het is hun werk maar jouw leven.
Misschien heb je hier dan nog wat aan:
Er is een brochure van het Duitse overheidsonderzoek (wat niet alleen over seksueel misbruik gaat), waarvan de slachtoffers zelf wilden (klik) dat die beschikbaar kwam.
Ik vond dat daar een aantal erg zinnige zaken in staan ook voor (vroegere) slachtoffers zelf die een melding doen bij die Commissies Samson of Deetman.
Maar het is duits.
Wil je 't graag lezen maar breek je je nek over dat Duits, ook daarbij geldt: doe je mond dan open.
Al ga ik het (voorlopig) niet vertalen.
Niemand zit te wachten op werk, maar oplossingen -welke dan ook - komen er pas wanneer je je mond open doet.
Tot slot: mocht je het nog nooit hebben gedaan, die paar minuten die je bij een huisarts krijgt geven je ook recht daar even te melden:
ik heb het gedaan ;-)
Conclussie: Verras jezelf, bel Justitie!
Die commissie onderzoekt het seksueel misbruik bij kinderen die door de overheid in instellingen en pleeggezinnen zijn geplaatst.
Dus niet alleen de RKK tehuizen/pleeggezinnen.
Telefonisch (tijdens kantooruren!) 070 - 376 58 72 de contacten/melding/onderzoeksvragen gaan via
medewerk(st)er secretariaat
of
schriftelijk:
Postbus 1 31 51
2501 ED Den Haag
email: info@comsamson.nl
dat geeft dus ook de mogelijkheid wanneer je na het telefonisch gesprek nog verdere informatie wilt geven.
Praktische ervaringstip:
Je kunt het niet fout doen, ook al ben je ontevreden over jezelf of die club. Niks aan de hand
Die onderzoekscommissie is nog minstens tot eind 2011 bezig. Dat betekent dat je dus die mogelijkheid ook hebt - minstens tot eind zomer 2011 - om je verhaal aan te vullen, te veranderen of wat je dan maar wilt, tot JIJ tevreden bent met wat je hebt te zeggen.
Die commissie is er voor jou.
Niet jij voor die commissie!
*****
Voor de liefhebster nog wat gedachten
Al is die commissie er voor jou:
verwacht er géén oplossingen voor jou persoonlijk van!
Die hebben ze niet en is de bedoeling niet.
Het is een onderzoek, meer niet.
En dan ook nog eens een politiek onderzoek.
Het gaat niet over jou. Het gaat niet om jou.
Het gaat over de politiek en verantwoordelijkheid.
Die ministeries weten ook allang dat het seksueel misbruik er was en is gebeurd.
Heel simpel: ze zijn dus echt niet gelukkig met je, maar hebben jou nodig voor hun studie en wat daar politiek mee gebeurd. Dus misschien gaat het ook wel over de toekomst.
Of jij daar persoonlijk iets mee opschiet??
Dat kan alleen jij beslissen of ontdekken door het te doen.
Persoonlijk denk ik van wel.
Meedoen is kiezen.
Als volwassen burger die die overheid iets te zeggen heeft. En géén zwijgend slachtoffer meer is.
Behalve dat ik mijn mond tegenover die voor mij verantwoordelijke overheid open heb gedaan (en zo'n onderzoek - met alle theater die het ook is -belangrijk vind)
Zelf heb ik, waarschijnlijk juist omdat ik mijn mond open deed tegen die voor mij verantwoordelijke overheid, in ieder geval ook iets ontdekt wat ik mij niet eerder had gerealiseerd en belangrijk voor mij is.
Diezelfde mogelijkheid wens ik je graag toe. Wat je er ook van moge denken: die overheid is (ook) verantwoordelijk voor haar kinderen. En was dat ook toen voor mij en voor jou.
Wij zaten (met soms een enkele uitzondering) niet in een vakantiekolonie .
En wie weet heb je ooit verder nog wel eens iets aan de uitkomsten van dat onderzoek ook. Dat weet je bij een Land van Ooit nooit.
Maar wees realistisch in je verwachtingen.
Bovendien, merkte ik, dat mensen die jou nodig hebben voor een onderzoek naar de smaak van kippesoep misschien wel 's beter getraind kunnen worden.
Dat is dan vervelend.
Maar ook met dit soort zaken kun je dus rekening mee houden!
En ook realistisch in zijn. Het is niet makkelijk, hoe goed ze het ook willen proberen: het blijft confronterend.
Hou daar dus rekening mee.
Maar ja zeker, ik liet mij als een knappe sufferd overvallen.
En misschien is juist dat wel heel erg goed geweest.
Zolang je je niet laat afbluffen nogmaals: je kúnt het niet verkeerd doen, je hebt de mogelijkheid het aan te vullen. Ook daar jouw ontdekkingstocht van te maken.
Realistisch zijn is ook bedenken dat je hiervoor mensen om hulp kunt vragen.
Vooraf met je verhaal op een rijtje te krijgen.
Het is bovendien niet meer alleen jouw verhaal, of dat wat je met een paar mensen zelf-gekozen mensen deelt. Een ander gaat er mee aan de wandel en gebruikt het.
Ook dat is ingewikkeld.
Je kunt dus ook vooraf bedenken dat je achteraf iemand nodig hebt over hoe het was.
Al gaat een ander er dan ook mee aan de wandel: zorg dat jij jouw eigen verhaal niet kwijtraakt!
Het is hun werk maar jouw leven.
Misschien heb je hier dan nog wat aan:
Er is een brochure van het Duitse overheidsonderzoek (wat niet alleen over seksueel misbruik gaat), waarvan de slachtoffers zelf wilden (klik) dat die beschikbaar kwam.
Ik vond dat daar een aantal erg zinnige zaken in staan ook voor (vroegere) slachtoffers zelf die een melding doen bij die Commissies Samson of Deetman.
Maar het is duits.
Wil je 't graag lezen maar breek je je nek over dat Duits, ook daarbij geldt: doe je mond dan open.
Al ga ik het (voorlopig) niet vertalen.
Niemand zit te wachten op werk, maar oplossingen -welke dan ook - komen er pas wanneer je je mond open doet.
Tot slot: mocht je het nog nooit hebben gedaan, die paar minuten die je bij een huisarts krijgt geven je ook recht daar even te melden:
ik heb het gedaan ;-)
Conclussie: Verras jezelf, bel Justitie!
OPROEPEN
Driehuis:
Yvonne T. (groep Bonefatio, Erdie en Trudy Rustenburg)
zoekt mensen die haar nog kennen.
Net als ook Hanneke de V. (van Wim) uit de zelfde groep,
Angelien E. (groep Aloysia), zus van Harrie (groep Monica)
en Anneke P. (zus van Rinus)
contacten zoeken.
kijk eens op de MSN-groep van Gina
oudkinderhuiskinderen
Yvonne T. (groep Bonefatio, Erdie en Trudy Rustenburg)
zoekt mensen die haar nog kennen.
Net als ook Hanneke de V. (van Wim) uit de zelfde groep,
Angelien E. (groep Aloysia), zus van Harrie (groep Monica)
en Anneke P. (zus van Rinus)
contacten zoeken.
kijk eens op de MSN-groep van Gina
oudkinderhuiskinderen
Joop Martin
Het koeren van een eenzame houtduif; over zijn jeugd in het RK Jongensweeshuis met de Zuster van de Voozienigheid en het Aloysius gesticht
verwante links
Labels
- (foto)archieven (13)
- algemeen (30)
- Amsterdam (37)
- Amsterdam Hubertushuis (1)
- Amsterdam. kweekschool (1)
- Bosbeek (11)
- Driehuis (37)
- Driehuis.Leiden (1)
- foto's H uit erfenis Therese (12)
- Goede Herder (7)
- informatie-noodzaak (24)
- jeugdzorg (30)
- katholieke emancipatie (19)
- Leiden (2)
- literatuur (4)
- lots genoten (8)
- Maagdenhuis (2)
- Noordwijkerhout (6)
- particuliere archieven (27)
- persoonlijk (24)
- punt.nl (1)
- religie (3)
- Roosje Vonk (5)
- start Goede Herder (5)
- tehuisspeurtochten (8)
- verhalen van 1001 nacht (55)
materiaal van punt.nl
Hier wordt mijn materiaal, mijn eigendom zoals dat staat op mijn weblog op punt.nl getracht weer neer te zetten.
Dat weblog, een van mijn 3 daar betaalde weblogs
werd door Punt.nl op een verbijsterende manier en zonder enige duidelijke reden van het ene moment op het ander onbereikbaar gemaakt, net als de overige weblogs.
Mijn materiaal eigende punt.nl zich hierbij toe.
Dit materiaal, behalve dat het mijn eigendom is, is ook voor anderen belangrijk gebleken. Het is uniek in Nederland.
Het proces wat daar plaats heeft gevonden is (nog) vrijwel uniek in Nederland.
(mn.) Vrouwelijke zorg-ontvangers van RKK zorg, kinderbescherming, welke elkaar zo in alle vrijheid konden ontmoeten en hun mond open konden (leren) doen over hun ervaringen waarover zo lang in het openbaar is en wordt gezwegen.
Redenen die bij dat verleden horen, maar hun consequenties blijken te hebben voor het heden.
Op een walgelijke wijze zijn individuele rechten van personen geschonden.
Zijn mijn rechten geschonden.
Door mensen die de grens van hun vrijheid en die van een ander niet willen of kunnen erkennen.
Agressie en geweld ten gevolge hebbend.
Leugens en geheimen.
Van individuen en van mensen die daartoe groepsmanipulaties zochten, geweld, agressie en bedreiging.
Zoals die liegens en geheimen in onze jeugd bestonden.
Zoals die groepsdwang destijd bestond.
Mensen die zich hiervoor hebben laten gebruiken.
Nog een extra reden om dat materiaal te trachten hier terug te plaatsen.
Hoe begrijpelijk veel van de oorzaken ook moge wezen:
ook slachtoffers hebben keuzes te maken of zij daders willen worden.
Het was heel bijzonder in al die tijd dat ik bezig was met dat weblog geconfronteerd te zijn met de keuzes van juist die vroegere afhankelijke zorg-ontvangers van zowel de Voorzienigheid als later rond de Goede Herder en (de beheerder/initiatiefnemen van) een internet-verzamel punt voor vroegere tehuis bewoners .
Maar ook met keuzes ver buiten het internet.
Naast de gewelds keuzes die solidariteits- en ondersteuningskeuzes.
Het werd hoog tijd dus in alle openheid over en naar dat verleden te kunnen schrijven, kijken, praten en denken.
Daarmee zijn al die mensen samen erin geslaagd om de rauwheid van de consequenties van dat RKK Kinderbeschermingsverleden na zo'n jaar of 35-40 nog steeds bestaand in de openbaarheid te brengen!
En dat is bijzonder en uniek. Het is materiaal waar mee verder gewerkt kan worden. Antwoorden gevonden kunnen worden.
Daadwerkelijk constructieve lotgenoten-contact mee ontwikkelt kan worden, gebaseerd op respect voor ieder individueel. In erkenning van de realiteit.
Gezamelijk zijn we erin geslaagd de leugens en de geheimen boven water te krijgen. Naast heel veel wat er ook gedeeld kan worden. En met plezier en betrokkenheid gedeeld is.
Augustus 2003 zette Roos en een aantal zusters de eerste stappen in het openbaar. En lag er het boek van Annelies van Heijst. Nu ligt er de derde stap.
De keuzes over dat verleden maken Morgen. Ook punt.nl heeft haar keuzes gemaakt. De keuzes van een commercieel bedrijf dat koos voor geweld, gebrek aan respect en een overdosis aan leugens en geheimen. Voor dom machtsmisbruik. Het was een confrontatie die gezien de noodzaak van denken over Zorg ronduit cynisch was. En maar beter kan leiden tot keuzes over Morgen!
En deze tekst? Die wordt vast nog wel eens herschreven. Want dat schrijven...dat doe ik (nog steeds) beroerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten