Gevecht tussen mammoedt en God (17 oktober 2005)

Ook al is voor velen die nu vraag nu pas aktueel, al jaren is het
onmogelijk te praten over Gestichten zonder die vraag.

Is er kerkelijk misbruik gepleegd?
Is er zelfs kerkelijk seksueel misbruik gepleegd?

JA dus.
Maar een JA dat, als het leven binnen die muren, complex is.

Een simpel JA -zonder na te denken over wat dat kerkelijk en zelfs kerkelijk sexueel misbruik dan is- is een onzin JA

Zoals het NEE zeggen nog veel grotere onzin is.
Veel ellende heeft veroorzaakt en dat nog steeds doet.

Omdat er dan gelogen moet worden in een poging een historische realiteit in de samenleving én dus in het leven van zoveel individuele mensen, vrouwen, te ontkennen.
Zorggevers én zorgontvangers.

Ja natuurlijk is daar kerkelijk misbruik gepleegd.
Ja natuurlijk heeft dat tot kerkelijk seksueel misbruik geleid.
Op de groep als geheel.
En onderling.

Het is volstrekt waanzinnig te veronderstellen dat dat niet gebeurd zou zijn.
Het hele systeem was gebaseerd op onderdrukking van vrouwen.
Vrouwen in de samenleving, vrouwen in de Rooms Katholieke Kerk.

Kerkelijk misbruik van vrouwen.
Een politiek maatschappelijk misbruik. Ideologisch misbruik.
Van machtige zorgdragers.
Mannen macht.
In een samenleving gebaseerd op mannen-macht.
En een mannen-machtkerk.
Waar vrouwen - zorggevers - zijn uitgebuit en misbruikt ten behoeve van die
mannen macht in Kerk en die samenleving.

Waar (jong)volwassen vrouwen zich hebben láten uitbuiten.
Hun keuzes maakten. Vast niet iedereen persoonlijk zo vrijwillig.

Maar zeker binnen die muren van die persoonlijke vrije wil niets over mocht blijven.
Zij kózen ieder persoonlijk hun persoonlijkheid op te geven.
Niet meer te wíllen kiezen.

Zich te onderwerpen aan gemeenschapsregels opgelegd door mannen.
Mannen macht in een kerk.
Geloofden daarmee hun God te dienen en zo een toegang te krijgen tot Eeuwig leven.
En kregen daarvoor in ruil hier aanzien wat anderen vrouwen onthouden bleef. Maatschappelijk aanzien, aanzien in een Kerk.

Voor mijn moeder stond in Amsterdamse tram echt niet zo maar iemand op.
Het respect wat zij kregen moesten andere vrouwen eerst maar zien te verwerven.

Gods dienst vrijheid in het maken van keuzes.

Wie niet kozen, niet kiezen konden, waren die kinderen, die meiden en een enkele jongen.
Zoals meestal hun ouders geen keuze hadden.

Afhankelijkheid.
Door armoede in een samenleving.
Door persoonlijke gezinsomstandigheden.
Zorg afhankelijken

Waarmee zij geen mogelijkheid tot kiezen meer hadden.
Zorgontvangers.
Die moesten overleven.

En daarvoor gebruikt zijn ten behoeve van de keuzes van zorgdragers - mannen met macht en op zoek naar macht, en zorggevers - vrouwen met macht en hun keuzes.

Misbruik van de (overlevings)noodzaak van de een voor de keuzes van de ander.
Misbruik per definitie dus.

Was er misbruik in de zorg?

JA natuurlijk, hoe kon het anders?
JA natuurlijk was daar dus ook seksueel misbruik.

Het is volstrekt onmogelijk voor welk individu of groep mensen dan ook zo te kiezen
voor zoveel veel persoonlijk geweld op zichzelf ten behoeve van die gemeenschap -dus ook voor vrouwen - in een mannen-kerk die onderdeel is van een mannen-macht samenleving zonder verschrikkelijke gevolgen voor die individuele personen.
Vervormingen van die persoon.
Vervormingen van die groep vrouwen.

Zij kozen tégen zichzelf en hun mens-zijn. Met alles wat daar op en aan hoort.
Niet hun mens-zijn geeerd, maar wat zij zagen als hun God ge-eerd.
Mens onteerd.

Dus zichzelf onteerd, elkaar onteerd. Onderdeel van hun ideaal.

Alleen al dat ideaal was kind onterend.
Vrouwen die kozen voor menselijke verkniptheid, hun eigen bestaan ontkennen als ideaal, kunnen per definitie geen grenzen respecteren die van hen afhankelijke kinderen nodig hadden. Vrouwen die kiezen voor hun seksuele verkniptheid kunnen per definitie niet anders dan de grenzen ontkennen van kinderen die opgroeien en hun eigen seksualiteit hebben.

Binnen die tegenstelling is het vanzelfsprekend dat er niet anders dan seksueel misbruik plaats heeft gevonden.

Alleen de vormen waarin en hoe dat misbruik plaats heeft gevonden zal verschillen.

Ik ben ervan -redelijk- van overtuigd dat er vele vormen van seksueel misbruik -in ieder geval op de kinderen -niet plaats zullen hebben gehad. Die inmiddels bekende verkrachtende pedo-priester.

Maar de vervormingen die zij op zichzelf en elkaar hebben gepleegd, met juist hun individuele
seksualiteit en persoonlijkheid =dus mogelijkheid tot individuele keuzes, heeft vele andere vormen mogelijk gemaakt.
Die door de tijd, net als door de leeftijd van de kinderen heeft verschild.

Het zag er na Vaticaan2 vast heel anders uit dan daarvoor.
Niet onwaarschijnlijk is het misschien wel juist door Vaticaan2 versterkt.
Door wat zij toen moesten maar zichzelf en elkaar zolang hadden afgeleerd.

Vaticaan2 heeft in ieder geval tot direct sexueel misbruik van kinderen geleid!.

Omdat zij zichzelf moesten leren ontdekken.

En daarmee is, in ieder geval door (een aantal van) de kinderzusters kerkelijk seksueel misbruik gepleegd!

Zij waren bij de kinderen, hadden toegang tot de kinderen, waren afhankelijk van de kinderen ook in de noodzaak van het zichzelf ontdekken.

Zoals juist die kinderzusters door hun taken en hoe ze dat dan maar maar voor elkaar moesten zien te krijgen kinderen hebben mishandeld.
Emotioneel, fysiek, verbaal, spiritueel hebben verwaarloosd.

En ook bij deze vormen van misbruik en mishandeling hebben dus vele vormen ook van seksueel misbruik plaats gevonden!

Misbruik heeft zich in al die jaren erna doorgezet.

In hun angst en problemen zichzelf te ontdekken hebben zij de muren overeind gehouden.
Nu om die confrontaties met de voormalige kinderen niet te hoeven hebben.
Hun angst!
Hun onmacht!
Hun verantwoordelijkheid voor gemaakte keuzes waarvoor zij afhankelijk waren van afhankelijke kinderen niet hebben durven willen nemen.
Zij hebben zich opnieuw verscholen in hun kudde die Congregatie heet.
Die voormalige kinderen opnieuw afhankelijk gemaakt en gehouden.

Dat is misschien wel het grootste misbruik!
De ramp ná de ramp.
Van het "onder de sluier houden"
Door angst.

Hún angst.

Hún onmacht.

Hún gebrek aan eerbiediging en respect voor zichzelf.

Uiteindelijk de minachting van de kinderen van anderen, die zij nodig hadden voor hun levenskeuze, maar nu niet meer nodig hebben in hun overleving tot die dood erop volgt.

Waren het monsters?
Nee, integendeel.
Vrouwen die keuzes maakten over hun leven maar uiteindelijk daarin anderen niet hebben geleerd te respecteren.
Anderen vrij te laten!

Ik heb mijn vrijheid genomen.
Ik ben blij dat ik ze kan respecteren en waarderen ook in wat zij deden.
Het misbruik wat zij pleegden nu bijna ken, bijna begrijp en ten diepste veroordeel.

Keuzes in mijn leven.
Zij horen mede bij wat ik van hen óók kreeg.

Sisterhood is powerfull!

Met hen deel ik dat ik mijn mond er nauwelijks over open kan doen.

Ook dát is misbruik.

Misbruik gepleegd door een samenleving.
Die zusters (en broeders) nodig had.
En tot halverwege de jaren zeventig de zorg nodig voor kinderen aan hen overliet.

Zonder de verantwoordelijkheid te nemen hierop naar behoren toezicht te houden of zich achteraf te hoeven - laat staan zelfs maar te kúnnen, verantwoorden.
Dossiers niet bestonden of zijn vernietigd.

Ik vond mijn dossier ooit in een doos in verwarmingskelder in Driehuis. En pikte het. Gelukkig wel.
Daardoor heb ik nu die 2 getypte blaadjes van een rechtbank en een rechtbankdossiernummer. Bij het overlijden van mijn vader, kort na mijn moeder moest de rechtbank beslissen. En weet ik hoe ik volgens dat verslag dat mijn 2 oudste broers moesten doen aan die rechtbank zou hebben gereageerd op het overlijden van mijn ouders.
Ik herken vooral hen. En de lariekoek opgehangen in onmacht over wat je in vredesnaam moet als net volwassen vent met een 6 en net 7 jarig broertje en zusje wanneer nu ook je vader overlijdt en zelf ook moet overleven.

Kinderen werden in verzuild Nederland toegewezen aan verzuilde voogdij- en kinderbeschermingsclubs, en die voor katholieke Amsterdammers zat dus kennelijk in Hilversum. Geen mens die me ooit heeft kunnen vertellen of wist wat er met die dossiers is gebeurd.

Ik weet alleen voor 95 % zeker dat ik tot mijn 10 1/2 jaar daar nooit iemand van heb ontmoet.

De rekeningen, zo ontdekte ik ruim 22 jaar geleden doordat de GSD een fout maakte en alsmaar met een wel heel vreemd dossiernummer bleven komen wat ik met een beroep op de wetgeving na veel gedonder dan toch mocht inzien, werden -volgens de armenwet - betaald door Amsterdam. De confrontatie met een vele centimeters dik dossier uit een andere kelder die een fout van de GSD me opleverde schokte mij te veel om snugger genoeg te zijn me over de inhoud te ontfermen. Niemand die me ooit iets over mijn verleden kon vertellen, en nu een foutje in weer een kelder. Die vertelde over de vele papieren rompslomp nodig voor die ene 2e hands fiets die daarmee zeker duurder was dan die hele fiets.
De waanzin van een zorgontvanger die ook daar een nummer was was te groot.

Een grafkelder teveel.
Maar ook daarin geen naam van een een voogd of voogdes.

Twee jaar geleden was ik blij met een oud mannetje die ze kennelijk ook hebben opgesloten in een kelder van Justitie. Hij wist een kaart van me te vinden die nog niet vernietigd was.
Waardoor ik ontdekken kon wie er eigenlijk toeziend voogd was toen mijn vader nog leefde.

Een overheid die in 1949 het VN verdrag van de Rechten van Kind mee ondertekende, maar die zorg maar wat graag overliet zonder zich naar behoren te verantwoorden.

Een Kerk die wereldwijd in Engels sprekende landen gedwongen wordt mee te betalen aan de schade aangericht in mensenlevens. Gelovigen die de realiteit niet willen durven weten
Een samenleving die maar wat graag wil dat er gezwegen wordt.

Over het gebrek aan zorg voor afhankelijke kinderen.

En het misbruik wat daarin nog steeds wordt gemaakt.
Een samenleving die zich pas nu de gevolgen ervan voor de belastingbetaler vertaald wordt in kosten wenst te realiseren en dan nog nauwelijks wat Rechten van het Kind betekenen.
Of wanneer er doden vallen, goed zijn voor 3 minuten actualiteitsrubrieken en een zakje witte balonnen.

Is het verbazingwekkend dat die zusters/zorggevers stil zijn en blijven?
Voor wie moeten zij dan opdraaien eigenlijk?
Hadden zij moeten kunnen wat de rest niet kan?

Ik vind van wel.

Maar misschien is dat uiteindelijk wel omdat ik wil dat zij zichzelf respecteren.
Omdat IK dat van hen ook nodig had.

Maar dat in integriteit niet heb mogen zien.

Wij hebben als zorgontvangers in ieder geval ook allemaal geleerd ons mond dicht te houden.
Zoals we dat daarna zijn blijven volhouden.
Generatie na generatie zoals inmiddels meer dan duidelijk is.
Ook elkaar zo vaak nog daartoe dwingen.
Vaak, geloof ik, omdat ook wij niet weten hoe we ons mond dan wel open moeten doen.
Wat moet je met pijn, verdriet?
Onmacht?

Wat moet je met die toekomst profetiën - horend bij dat misbruik - waarmee ons zo vaak werd verteld: "slechts 3% van jullie komt terecht" ?
Nog in het midden latend wat dan "terecht komen" dan wel mogen weze.
Dat is ons voldoende duidelijk gemaakt: ons leven als vrouwen.

Als we elkaar tegen komen is het eerste wat iedereen voordurend doet elkaar duidelijk maken hoe goed we dan wel terecht zijn gekomen.....
waar die zin dan bij hoort van "overlevers":
"nee hoor, mij hebben ze niet klein gekregen"

Mij wel dus.
Ze kregen mij toen ik een klein kind was. Zorg afhankelijk.
Er is op allerlei mogelijke manieren geprobeerd mij heel klein te houden.
Tot ik te groot werd, en uit mijn vel barstte.

Gelukkig wel.
Met mijn ogen uit mijn kop gehuild, de darmen uit mijn lijf gekotst
ben ik dus prima terecht gekomen.
Mijn vel past inmiddels steeds beter om mij heen!

En hoe ik mijn mond dan open moet doen?
Geen idee! Ik merk het wel.

Congregatie-eind in Bosbeek

Silent Sisters secrets keep,
while victims cry at bishops' feet.
You! so loud before the crowd

Silent Sisters' secrets squeer,
your own victims you do not hear.
Avant garde without regard!
Look now within and face your fear.

Silent Sisters, secrets kill
your own victims, while
you are still.
Vestal queens, chaste but in dreams,
yet, while your lust in dark fulfill.

Silent Sisters' secrets told
today by children,
grown too old,
expose the lie that caused to die
the innocence of the fold.

Silent Sisters, secrets passed
adult to child can never last.
Shepherds teach us by their breach
of Charity, while stones you cast!

eindelijk past ze erin

Silent Sisters' secrets known
cause Church and Spirit both to groan.
You despise the bishops' lies?
From your glass cloister, cast no stone!

Zelfs een vrouwelijke Mammoedt heeft een grens

Thank you, Cayt.

Gevecht tussen zijn Mammoedt en God. maatschappij algemeen 17 Oktober 2005 19:34:16
30-9-07 teruggekregen/herplaatst tgv TvdP's bijlage