25 nov 2009

Sofie

"22-11-2009

Hier zijn de twee foto's, plusminus 1943

De kleine was een geschenkfoto (als bewijs) voor de Amerikanen die ons ieder jaar omstreeks de Kerst ieder kind een pakketje stuurde. De andere foto met het bord was vast wel opgestuurd naar Amerika als bewijs dat wij er waren.

Ja dit was o.a. een geweldig leuke geste en idee van de Nonnen met dat Amerika het was immers "oorlogstijd"!
Dit was fijn, een leuke ervaring + herinnering.

Nu een minder leuke ervaring.
Afscheid van de oorlog en de Duitsers maar hoe?
Wij hoorden maar merkten toch niet zoveel wat er buiten aan de hand was.
Maar ja hoor, we moesten allemaal komen. Mee naar buiten en achter het hek allemaal op een kluitje als verbaasde lammetjes kijken wat er voorbj kwam.
Waarom, waarom moest dat nou?
Dat was een zich terugtrekkend leger, dat is geen glorieus gezicht.
Tuurlijk, ik Sofie stond vooraan en wat ik daar zag als 10 jarig kind was afschuwelijk + zielig en mensonterend.
Die verslagen lopende + gewonde Duitsers.
We mochten alleen kijken.
Maar als mijn eigen kennende, heb ik heus stiekem met mijn handje laag voorzichtig gezwaaid.
Die man of jongen keek mij aan met gebogen hoofd 'n klein knikje.
Ze hadden toch ook ouders vreselijk.
Allemaal gebogen en geen marcheren maar 'n aftocht.

Hoe haalde die nonnen dit toch in hun hersenen om ons kinderen dit schouwspel voor te schotelen?
Maar ja een paar dagen later liepen ze toch met ons ook naar Noordwijk om naar de intocht van de Canadezen te kijken.
Dat was een feest!!
Al die jeeps blije mensen vlaggen waar haalden ze dat toch allemaal vandaan?
Dat oranje en rood wit blauw?
..."

wordt vervolgd

Geen opmerkingen: