vogelrestaurant van Lidwina van Schiedam

Je hebt een goed playboek nodig voor je een goed bidboek uit kunt brengen.

de Zusters van Blauwhuis

Kaantjes in bouillon, vlaflip, gebakken aardappelen en die tranen van het lachen in de gang.
Blijdorp

Minachting en Mensen Rechten.

Wanneer door verjaring aangifte bij de politie niet mogelijk is, is het in overleg met de bureau zedenpolitie wél mogelijk om -na een intake - een melding te doen.

Er volgt géén opsporing.

Het gesprek waarin je je verhaal doet van datgene waarvan je aangifte had willen doen wordt opgenomen, op een CD gebrand en in een kluis bewaard.

Je krijgt zélf geen kopietje.

De comissie Deetman, of wie daartoe bevoegd is c.q. toestemming krijgt, kan met het computerregistratie-nummer (op mijn scan hier van mijn volgende stap tbv mijn privacy dus weggehaald) in justitiecomputer dit wél opvragen.

Het Congregatie-bestuur is op de hoogte van (een deel) van mijn klachten, waaronder in ieder geval mbt het (seksueel) geweld.

Of wordt geacht dat te zijn, ik sprak mij uit tegenover bestuurmedewerkster Elly Moonen, wiens taak dat destijds was.

Naast nog een aantal andere mensen -w.o. van Hulp en Recht en het Bisdom - werd Elly Moonen door mij op de hoogte gesteld dat ik aangifte had willen doen, wat door verjaring niet mogelijk was.

Ik kreeg van Elly 2 zaken te horen die voor mij erg belangrijk waren:

een daarvan was de suggestie, het aanbod dat ik mijn verhaal op papier kon doen wat aan het Archief van de Congregatie zou worden toegevoegd, zoals dat ook al bij een andere vrouw het geval is.

Ik was (noch ben) geinteresseerd in het toevoegen van een verhaal, mijn klacht, aan (een op dat moment nog niet overgedragen en nog steeds particulier) archief.

Weliswaar zijn het "mijn nonnen" maar ik maakte nooit de keuze voor toegetreden lid.
Ik had bovendien daardoor meer dan genoeg ervaring opgedaan met het particulier zijn van dit Congregatie archief.

Het kan dus ook niet de Congregatie zijn die beschikt over (toegang tot informatie mbt. ) mijn verleden en de Zorg van de Congratie.

Ik was als kind immers Staats- én Kerk Zorg-afhankelijk toen ik dat van mijn familie niet meer kon én dankzij Staat, Kerk én Congregatie en een daaraan behoefte hebbende dit tolererende samenleving mocht zijn.

Ik had -ook op dat moment - bovendien daardoor in ruim 20 jaar méér dan genoeg ervaring opgedaan met het particulier zijn van dit Congregatie archief en de bijzonder destructieve gevolgen ervan.

En de Staat? Die had "gewoon" even een foutje gemaakt, waarvan dankzij het gebrek aan Zorg de omvang niet bekend kon worden.

Tot zorgvuldige archivarissen aan het werk gingen.

Ook ik heb kinderen. Dank je wel, van Westerloo voor de verhalen van Roosje.