Website over de Congregatie

Vandaag vond ik de website over de Congregatie. (<--klik, op de deur van Bosbeek moet je mogelijk even een paar keer klikken, het doorklikken is kennelijk nogal precies).

Een knap ingewikkelde site.

Waarschijnlijk, mijn inschatting, gemaakt door José Höhne-Sparborth, een van de zusters van de congregatie.

Een vrouw die ik niet ken maar om wie ik nu al een paar jaar soms erg moet lachen, en die, zonder dat ze het wist, eigenlijk mede-aanleiding van dit weblog en mijn andere internetaktiviteiten mbt die RKK , in ieder geval mijn weblogs, is.

Mijn verbazing een paar jaar geleden over een vrouw die wel eens net zo eigenwijs zou kunnen zijn als ik, met wie ik het hartgrondig eens was toen zij enthousiast de cel in draaide, om vervolgens tot mijn stomme verbijstering te ontdekken dat dat een van "mijn nonnen" was....

Ik heb zo af en toe knap lastige vragen van mensen gekregen, confrontaties.

Zij behoort zeker bij die groep van meest vervelenden!!

Wat deed dat mens op die plek waarvan ik besloten had er niet te kunnen zijn?

En toen kwamen er die 2 andere nonnen van haar en mijn congregatie over mijn schouder meekijken naar die berichtgeving. Al jaren dood. Maar ik dacht dat ik hun reacties zou weten.

Hun openbare afkeuring, maar vooral hun lol, erger nog: niet onmogelijk zelfs wel hun trots op die bajesklant.

Hun bajesklant. Mijn nonnen.

Ik kon (en kan) het mijn mammoet zo horen zeggen, hoewel ze het dan niet over een mede-zuster had, en de klant een klantje was, Bonefatio's afkeurende gezicht met stiekeme glimoogies zien.

En dan zit ik nu een paar uur een website over de Congregatie door te lezen. Te knikken, nee schudden, lachen, schrikken.

Al eerder stond er op José's (oude) website een overzichtje van de geschiedenis van de Congregatie, die herkenbaar is in de site nu.
Zoveel tegenstrijdigheid.

Misschien wel naast dat : ik ben blij dat dat daar staat, gewoon verdriet over zoveel onmacht.

Me dat realiserend, wetend, dat ik blij ben een paar van die koppies denk te weten, die ook niet wisten wat je met al die tegenstrijdigheid dan moest.

Hoe dan ook: er is een website van de Congregatie.
En hij is meer dan de moeite waard!

Een site waarop veel zusters en kinderen ontbreken.

Misschien hebben die altijd wel ontbroken

Onderwijs, vorming, opvang van kinderen en solidariteit met vrouwen,
mededogen en hulp voor mensen in de rafelrand van de samenleving zijn altijd
belangrijk voor ons geweest.
In veel opzichten deelden we hun leven, waren en zijn we letterlijk
deelgenoten en lotgenoten

Silent sisters, secrets kept, zegt een vrouw knikkend bij dat mensen zijn mensen.

Ik ben blij dat die site er (eindelijk) staat.

Met een stoep en een trap, waarop kleine meisjes gelukkig konden zijn.
En een meisje dat zwaaide naar een grappig heel oud mannetje, met kallotje, dat zwaaide

Ik ben tevreden dat ik er die-dag-dat-José-een-bajesklant-kon-worden, niet was, besloten dat ik dat niet kon maken: ik bleef bij de kinderen.